خاموشیِ ترس با تحریک الکتریکی مغز

یک مطالعه تجربی بررسی کرده است که آیا تحریک الکتریکی ناحیه قشر شکمی میانی پیش پیشانی(VmPFC)،Ventromedial prefrontal cortex، می‌تواند از بازگشت واکنش ترس فرد به نشانه های مرتبط با محرک های ناخوشایندِ پیشین، جلوگیری کند؟

موجودات زنده برای زنده ماندن، می بایست بتوانند بین عوامل ترس برانگیز و سایر عوامل تمایز قائل شوند. این فرآیند یادگیری که کدام نشانه ها با تهدید همراه هستند و کدام نشانه ها اینگونه نیستند، یادآوری حافظه ترس (the fear memory recall) نامیده می‌شود. با تغییر شرایط، موجودات زنده نیز باید بتوانند یاد بگیرند که واکنش تدافعی نشان ندهند یا واکنش‌های دفاعی خود را زمانی که نشانه ها دیگر با تهدید مرتبط نیستند، کاهش دهند؛ از این ویژگی به عنوان خاموشی ترس (fear extinction) یاد می شود. مطالعات نشان داده ‌اند که خاطرات خاموشی ترس، خاطرات ترسی که قبلاً تجربه شده اند را مهار کرده و از شروع یک واکنش دفاعی جلوگیری می کند. بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی و تروما، در خاموشی ترس، با مشکلاتی مواجه هستند که به نوبه خود پاسخ به درمان را با مشکل مواجه می کند.

پژوهشگران برای بررسی اینکه آیا تحریک ناحیه VmPFC مغز به کمک تحریک الکتریکی فراجمجمه ای (tDCS) می‌ تواند بهتر خاطرات خاموشی ترس را تثبیت کند یا خیر، یک مطالعه تجربی روی گروهی متشکل از 40 نفر بزرگسال انجام دادند. نتایج این مطالعه به ما می گوید که تحریک الکتریکی این ناحیه از مغز می تواند مانع از پاسخ وحشت زدگی شرکت‌کنندگان با دیدن محرک های تجربی ‌شود و همچنین می تواند مؤلفه های غیرارادی پاسخ ترس را از میان بردارد. در واقع محققان به این نتیجه رسیدند که به طور معمول، تثبیت و یادآوری حافظه خاموشی ترس، نسبتاً شکننده است، زیرا واکنش های ترس معمولاً پس از تجربه مجدد رویدادهای ناخوشایند دوباره افزایش می یابند. تحریک الکتریکی غیرتهاجمی ناحیه VmPFC می تواند چنین بازگشت ترس را مسدود کند. بنابراین چنین مداخلاتی ممکن است به عنوان یک استراتژی جدید برای جلوگیری از عود ترس پس از درمان های موفق برخی از اختلالات روانی در نظر گرفته شود.

برای مشاهده منبع کلیک کنید.