افراد نابینا زبان را بهتر از افراد بینا به خاطر می آورند.

یک مطالعه جدید نشان می دهد که افراد نابینا، گفتار و زبان را بهتر از افراد بینا به خاطر می آورند. محققان می گویند افراد نابینا از زبان به عنوان ابزاری ذهنی برای به خاطر سپردن اطلاعات استفاده می کنند. مطالعه جدیدی که توسط دانشگاه جان هاپکینز و دانشگاه کالیفرنیا، ایروین انجام شد، نشان داد که افراد نابینا می توانند گفتار را بهتر از افراد بینا به خاطر بسپارند، اما توانایی دیدن افراد تفاوتی در شیوۀ به خاطر سپردن جلوه های صوتی ندارد. مارینا بدنی، دانشیار روانشناسی و علوم مغز در دانشگاه جانز هاپکینز که به طور خاص مغز افراد نابینا و بینا را مقایسه می کند، می گوید: جالب است که افراد  نابینا فقط برتری حافظه کلامی  را نشان می دهند. افراد نابینا ممکن است از زبان مانند یک ابزار ذهنی برای به خاطر سپردن اطلاعات استفاده کنند.

نتایج  این پژوهش در ژورنال پژوهش تجربی مغز (Experimental Brain Research)  منتشر می شود .

محققان دو تست حافظه را در 20 بزرگسال نابینا و 22 بزرگسال بینا با چشم بسته انجام دادند. آنها به دنبال پاسخی برای این سوال بودند که آیا شرکت کنندگان نابینا در به خاطر سپردن صداهای گفتاری از افراد بینا بهتر عمل می کنند. ابتدا، شرکت کنندگان مجموعه ای ازحروف را، شنیدند. سپس آنها یا همان مجموعه یا یک سری «  foil» را شنیدند که در آن حرفی جایگزین شده یا در موقعیت اشتباه قرار گرفته بود. شرکت کنندگان سپس قضاوت کردند که آیا سری دوم حروف همان سری اول است یا خیر. در آزمون دوم، شرکت کنندگان در هنگام حل معادلات ریاضی با پاسخ های پیشنهادی، به حروف گوش دادند. شرکت کنندگان تعیین کردند که آیا راه حل های معادلات صحیح هستند، و سپس حروف را از بر خواندند.

همانطور که محققان انتظار داشتند، شرکت کنندگان نابینا در به خاطر سپردن گفتار از افراد بینا بهتر عمل کردند. نتایج یک مرحله آزمایشی دیگر که نیاز به حل معادلات ریاضی و یادآوری حروف داشت، پیش بینی های محققان را تأیید کرد. شرکت کنندگان نابینا با وجود اینکه مجبور به انجام چند کار ذهنی بودند، مجددا حروف بیشتری را نسبت به شرکت کنندگان بینا به خاطر آوردند.

کارن آرکوس، نویسنده اصلی و محقق نابینا فوق دکتری در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا کروز، که دکترای خود را دانشگاه کالیفرنیا، ایروین کسب کرده است،  گفت: «روزانه، افراد نابینا بیشتر از حافظه خود برای به خاطر سپردن چیزها استفاده می کنند، در حالی که افراد بینا می توانند به سرنخ های بصری برای یادآوری اطلاعات تکیه کنند». ما فکر می کنیم که برتری افراد نابینا در آزمون های شفاهی ناشی از افزایش تمرین های به خاطر سپردن اطلاعات است. ناحیه ای از مغز که مسئول بینایی در افراد بینا است (کورتکس یا قشر بینایی)، در افراد نابینا برای سایر عملکردها تغییر کاربری یافته است. شاید این ناحیه پردازش زبان افراد نابینا را تقویت کند. شرکت کنندگان نابینا با وجود اینکه مجبور به انجام چند کار ذهنی بودند، مجدداً حروف بیشتری را نسبت به شرکت کنندگان بینا به خاطر آوردند. در مرحله آزمایشی دیگری، شرکت کنندگان به دو جریان جلوه های صوتی گوش دادند و از آنها پرسیده شد که آیا صداها مطابقت دارند یا خیر. محققان به جای صداهای روزمره از جلوه های صوتی مانند صداهای بلند و بوق  استفاده کردند تا اطمینان حاصل کنند که صداها نمی توانند با کلمات برچسب گذاری شوند. در این کار، افراد نابینا و بینا اساساً یک کار را انجام می دادند. بدنی می گوید: «با استفاده از جلوه های صوتی بی معنی، شرکت کنندگان را از استفاده از زبان برای به خاطر سپردن صداها منع کردیم و همین امر اثر برتری حافظه معمول افراد نابینا را کاهش داد». بدنی اکنون در حال مطالعه این مسئله است که چه چیزی سبب می شود افراد نابینا  بتوانند در به خاطر سپردن کلمات، حروف و اعداد از افراد بینا بهتر عمل کنند. علاوه بر این، او قصد دارد بررسی کند که آیا قشر بینایی به بهبود حافظه برای گفتار و زبان در نابینایان کمک می کند یا خیر.

منبع

تهیه شده توسط: کارگروه عصب-روانشناسی زبان

شاخه دانشجویی نقشه برداری مغز ایران

مدیریت ترویج و آموزش

جستجو و ترجمة خبر: محبوبه گروهی، دانشجوی دکتری علوم شناختی-زبان پژوهشکده علوم شناختی.