تحریک الکتریکی مغز یک اصطلاح عمومی است که چند روش مختلف از جمله تحریک فراجمجمهای با جریان الکتریکی مستقیم (tDCS)، تحریک الکتریکی فرا جمجمهای با جریان نویز تصادفی (tRNS) و تحریک الکتریکی فراجمجمهای با جریان متناوب (tACS) را در بر میگیرد. در همه این روشها، جریان الکتریکی کوچک و ضعیفی از الکترودهای هادی که روی سطح سر قرار گرفته است، اعمال میگردد. در این روشها برای اعمال جریان، از الکترودهای با اشکال و ابعاد مختلفی استفاده میشود. متداولترین نوع تحریک الکتریکی فراجمجمهای، tDCS است که استفاده از آن در مطالعات و کاربردهای بالینی در 15 سال اخیر به صورت نمائی افزایش یافته است. اخیراً tACS به دلیل امکان تنظیم فرکانس تحریک آن بر اساس فرکانس امواج مغزی، ایدههای جدیدی در مطالعات نقشه برداری مغز ایجاد کرده است و استفاده از tRNS هم رو به گسترش است.
کاربردهای تحریک الکتریکی:
- افسردگی
- میگرن
- بازتوانی پس از سکته مغزی
- رفتارهاي مخاطره جويانه (اعتياد، الكل، سيگار و....)
- بهبود توانمندیهای شناختی مانند حافظه، یادگیری، توجه و . . .
- اسکیزوفرنی، بیاشتهایی و پرخوری، وزوز گوش، اختلال درد و …