هر جمله از واحد های کوچکتری نظیر واژه‌ها و عبارت ها ساخته شده است. اما ترکیب همۀ واژه‌ها و عبارت ها سبب شکل گرفتن یک جمله نمی شود. برای درک این موضوع که چگونه مغز می تواند رابطه های ساختاری را کدگذاری کند و یک جمله بسازد، یک گروه پژوهشی از انستیتو ماکس پلانک بر اساس شبیه سازی رایانه ای و مدلسازی ساختار زبانی «مبتنی بر زمان»، نظریه ای دربارۀ با چگونگی شکل‌گیری ساختار زبانی در مغز مطرح کردند. آن‌ها به دنبال یافتن پاسخ به این پرسش بودند که «آیا مغز به جمله‌ها و عبارت های مختلف پاسخ های متفاوتی می دهد؟»
پژوهشگران برای مطالعه خود از ثبت EEG برای بررسی واکنش مغزی شرکت‌کنندگان هنگام انجام تکلیف‌شان استفاده کردند. تکلیف آن‌ها شامل دو عبارت آلمانی (زبان شرکت‌کنندگان) به معنای « گلدان قرمز » و «گلدان قرمز است» استفاده کردند که از نظر طول مدت بیان و تعداد هجاها کاملاً یکسان و از نظر معنی بسیار شبیه هم بودند. همینطور تصاویری از اشیاء مانند گلدان با رنگ های مختلف تهیه کردند. در این پژوهش 15 فرد بزرگسال با زبان مادری آلمانی، شرکت کردند. اولین آزمایش به منظور بررسی ساختاری به این صورت انجام شد که آیا شرکت کنندگان قبلاً این عبارات را شنیده بوده اند یا خیر و دومین پژوهش بر اساس معنا بود که شرکت کنندگان باید تصویر مرتبط با عبارت مطرح شده را پیدا می کردند. مشابه مدلسازی های کامپیوتری، الگوی فعال شدن نورون ها در مغز از نظر زمانبندی و قدرت اتصال نورون ها برای عبارات و جمله ها متفاوت بود. بررسی این سیگنال ها می تواند پاسخ این پرسش را بدهد که چگونه زبان ها ساخته می شود. یافته‌های این پژوهش دربارۀ سازکار های مبتنی بر زمان می تواند در سیستم های یادگیری ماشینی که برای درک زبان گفتاری توسعه داده شده‌اند استفاده شود.
تهیۀ خبر :
کار گروه مدلسازی شناختی و هوش مصنوعی
شاخه دانشجویی نقشه برداری مغز ایران
مدیریت ترویج و آموزش
ترجمۀ خبر :
لیلی شریف بختیار (کارشناسی ارشد بیوشیمی )
ویرایش متن :
عباس پور هدایت ، همکار علمی کارگروه (کاندید دکتری مدلسازی شناختی ، دانشگاه شهید بهشتی )
نوشته های مرتبط