الکترومایوگرافی (Electromyography (EMG)) مطالعه عملکرد عضلات بدن از طریق بررسی و تحلیل سیگنال‌های الکتریکی است که ماهیچه‌ها با انقباض و انبساط خود تولید می‌کنند. این تکنیک که در زبان فارسی برق‌ماهیچه‌نگاری یا نوار عصب و عضله نیز خوانده می‌شود، تکنیکی تجربی است که سیگنال‌های الکتریکی عضلات بدن حین انقباضات عضلانی را ثبت و ضبط و تجزیه و تحلیل می‌کند.
الکترومایوگرافی دو نوع اصلی دارد: بالینی یا تشخیصی (Neurological EMG) و حرکتی (Kinesiological EMG).
در مدل کلاسیک EMG بالینی یا تشخیصی، یک تحریک الکتریکی خارجی سبب ایجاد پاسخی مصنوعی به شکل سیگنال در عضله در حالت سکون می‌شود و این سیگنال مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرد. در مواردی نیز از فرد خواسته می‌شود تا عضله مد نظر را با شدت‌های مختلف منقبض کند و سیگنال حاصل از این انقباض‌ها تحلیل و تفسیر می‌شود.
در EMG حرکتی یا کینزیولوژیک، فعالیت‌های عصبی عضلانی ماهیچه‌ها در Taskهای مختلف مورد تمرکز قرار می‌گیرند. از جمله این Taskها، وضعیت بدن، حرکات عملکردی، شرایط کاری مختلف و برنامه‌های درمانی یا تمرینی هستند.
مهم‌ترین کاربردهای مطالعات الکترومایوگرافی را می‌توان در 4 حیطه دسته‌بندی کرد:
- حیطه پزشکی:
مانند تشخیص اختلالات ارتوپدی، کمک به تصمیم‌گیری قبل و بعد از عمل جراحی، تجزیه و تحلیل راه رفتن و وضعیت بدن و...
- حیطه توانبخشی:
مانند توانبخشی پس از جراحی، توانبخشی پس از سوانح، فیزیوتراپی، توانبخشی نورولوژیک، تدوین برنامه‌های تمرینی و درمانی و...
- حیطه ارگونومی:
مانند تشخیص پاسخ عضلانی در مطالعات ارگونومی، طراحی ارگونومیک، تجزیه و تحلیل محصولات مورد تقاضا، پیشگیری از آسیب و...
- حیطه علوم ورزشی:
مانند تجزیه و تحلیل حرکات برای بهبود فعالیت‌های ورزشی، بیومکانیک و ساخت اندام‌های میوالکتریک، تمرینات قدرتی ورزشکاران و...
کارشناسان این بخش
