گذراندن وقت با حیوانات خانگی میتواند باعث عملکرد بهتر نواحی پیش پیشانی مغز شود

تحقیقات در مورد سپری کردن زمان با حیوانات و پیامدهای آن برای مغز، داده هایی را به دست آورده است که نحوه تفکر ما در مورد روابط بین انسان و حیوانات را تغییر خواهد داد. زمان صرف شده با حیوانات سطح هورمون های استرس را کاهش می دهد و مواد شیمیایی عصبی مانند اندورفین و اکسی توسین را افزایش می دهد. منشأ این واکنش ها در مغز هنوز یک راز است.

بسیاری از مطالعات به دنبال سرنخ هایی برای چگونگی واکنش مغز در مواجهه با حیوانات هستند، اما بیشتر آنها از تصاویر حیوانات یا حیوانات اسباب بازی استفاده می کنند. راهل مارتی و همکارانش به دنبال اندازه گیری فعالیت مغز در زمانی بودند که آزمودنی ها با سگ های واقعی در تعامل بودند. در این مطالعه 21نفر از دانشگاه بازل سوئیس و اطراف آن انتخاب شدند. آزمودنی ها در شش جلسه، سه جلسه در تعامل با یک سگ واقعی و سه جلسه با یک حیوان عروسکی شرکت کردند و هر بار فعالیت مغز آنها با استفاده از طیف سنج عملکردی مادون قرمز نزدیک (fNIRS) ارزیابی شد. طبق نتایج به دست آمده، دو فرضیه این پژوهش صحیح تشخیص داده شد. فرضیه اول این بود که با افزایش تماس، فعالیت مغز افزایش می یابد. داده ها نشان داد هر چه سگ یا حیوان عروسکی به شرکت کننده نزدیک تر می شد، فعالیت بیشتری در بخش پیش پیشانی مغز مغز مشاهده می شد. فرضیه دوم بیان می کرد که شرکت کنندگان در هنگام تعامل با سگ نسبت به تعامل با عروسک، فعالیت قشر جلوی پیشانی چشمگیرتری را نشان می دهد که نتایج fNIRS این فرضیه را نیز تایید کرد. مارتی و همکارانش اذعان دارند که این مطالعه دارای محدودیت هایی است. از آنجا که صاحبان سگ ها در جلسات حضور داشتند، با وجودی که با آزمودنی ها تعاملی نداشتند، اما حضور آنها ممکن بود بر نتیجه تأثیرگذار باشد. دوم، فناوری fNIRS نسبت به سایر فناوری های تصویربرداری مغز دقت کمتری دارد. علیرغم این محدودیت ها، این مطالعه نتایجی برای حوزه درمان با حیوانات دربر داشت. برای مثال، تیم تحقیقاتی پیشنهاد می کند: «اگر بیمارانی که دارای نقص در انگیزه، توجه و عملکرد اجتماعی-عاطفی هستند، درگیری عاطفی بیشتری را در فعالیت های مرتبط با حیوانات خانگی مانند سگ ها نشان دهند، آنگاه چنین فعالیت هایی می توانند شانس یادگیری و اهداف درمانی را افزایش دهند.»

برای مشاهده منبع کلیک نمایید.