تی‌آی‌ای نوعی بیماری با علائم مشابه سکته‌ی مغزی است؛ منتهی علائم و نشانه‌های آن فقط از چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشد و آسیب عصبی دائمی ایجاد نمی‌کند.
با وجود ماهیت خوش‌خیم TIA، مکانیسم‌های پاتوفیزیولوژیک آن شبیه به سکته‌ی مغزی ایسکمیک است و از طرفی خود TIA هم موجب تسریع روند ایجاد سکته‌ی مغزی می‌شود. از هر 3 بیمار مبتلا به TIA، یک بیمار در آینده مبتلا به سکته‌ی مغزی خواهد شد.
بیماری TIA معمولاً در عرض چند دقیقه اتفاق می‌افتد و همه‌ی علائم و نشانه‌های آن نهایتاً در طی 24 ساعت از بین می‌رود. همانطور که پیشتر ذکر شد، علائم و نشانه های TIA و سکته مغزی مشابه هستند و شامل موارد زیر است:
- ضعف، بی‌حسی یا فلج در صورت، دست یا پا؛ معمولاً در یک سمت بدن
- گفتار نامفهوم یا مشکل در درک گفتار دیگران
- نابینایی در یک یا هر دو چشم یا دوبینی
- سرگیجه یا از دست دادن تعادل
همانطور که در بالا ذکر شد، مکانیسم‌های پاتوفیزیولوژیک TIA و سکته‌ی مغزی ایسکمیک یکسان و شامل انسداد خون‌رسانی به مغز هستند. با این حال در TIA انسداد و آسیب متعاقب ایجادشده، بر خلاف سکته‌ی مغزی ایسکمیک، کوتاه و گذرا هستند.
انسداد شریانی می‌تواند به دلیل پلاک‌ها (رسوبات چربی حاوی کلسترول) و آمبولی‌ها (لخته‌های خونی که از قسمت‌های مختلف بدن وارد سیستم گردش خون مغز می‌شوند) ایجاد شود.
عوامل متعددی به عنوان ریسک‌فاکتور TIA پیشنهاد شده‌اند. سابقه‌ی خانوادگی، سن، جنس مذکر، سابقه‌ی ابتلای قبلی به TIA، فشار خون بالا، کلسترول خون بالا، بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت و از همه جالب‌تر کووید-19 از ریسک‌فاکتورهای شناخته‌شده می‌باشند.
با این حال، با انجام یک‌سری تغییرات و اصلاحات در شیوه‌ی زندگی خود می‌توانیم از ایجاد TIA جلوگیری کنیم: ترک سیگار، کنترل کلسترول و دیابت، محدود کردن مصرف الکل و نمک، مصرف مقدار زیادی میوه و سبزیجات، ورزش منظم و کنترل وزن بدن در یک محدوده‌ی نرمال.
نوشته های مرتبط