کاهش وزن پروتز با نوروفیدبک

انتقال سیگنال های حسی از اندام تحتانی پروتز به سیستم عصبی گیرنده به طور قابل توجهی به ادغام اندام مصنوعی در طرحواره بدن افراد قطع عضو کمک می کند. یک سیستم نوروفیدبک جدید درک کاهش وزن پروتز را افزایش می دهد و رضایت کلی کاربر را بهبود می بخشد.

افرادی که دچار قطع پا شده‌اند، اغلب از اندام مصنوعی خود ابراز نارضایتی می‌کنند، علیرغم پیشرفت روزافزون فناوری مصنوعی موجود، یکی از مسائل اصلی که به این نارضایتی کمک می‌کند، درک وزن بیش از حد اندام مصنوعی است، حتی اگر این اندام مصنوعی معمولاً کمتر از نیمی از همتای طبیعی خود وزن دارند.

تحت نظر و رهبری استانیسا راسپوپویچ، یک دانشگاه برجسته وابسته به وزارت علوم و فناوری بهداشت، تعدادی از محققان گام های قابل توجهی در رسیدگی به این نگرانی برداشته اند. آنها کارآیی اتصال اندام های مصنوعی با سیستم عصبی را روشن کرده اند، در نتیجه به افراد قطع عضو کمک می کنند تا پروتزهای خود را به طور قابل توجهی سبک تر بدانند و در نتیجه پذیرش را تقویت کنند.

راسپوپوویچ و تیمش با همکاری یک مجمع بین‌المللی متخصصان، به سختی دستگاه‌های مصنوعی را تولید کردند که قادر به ارائه نوروفیدبک به سیستم عصبی کاربر است. این از طریق کاشت الکترودهایی در ران حاصل می شود که با شبکه عصبی در اندام تحتانی ارتباط دارند. داده های به دست آمده از حسگرهای لمسی تعبیه شده در زیر کف پای مصنوعی و حسگرهای زاویه ای در مفصل الکترونیکی زانو به خوبی به تکانه های الکتریکی تبدیل می شوند که به مسیرهای عصبی منتقل می شوند.

پروفسور راسپپوویچ توضیح می دهد: "برای متقاعد کردن ماهرانه قشر مغز قطع شده بالای زانو به درک اندام مصنوعی به عنوان امتداد اندام طبیعی خود، ما با احتیاط بازخورد حسی از دست رفته را به طور مصنوعی بازگردانیم." مطالعه قبلی که در سال گذشته منتشر شد، ثابت کرد که استفاده کنندگان از این اندام مصنوعی تقویت شده با نوروفیدبک، تحرک بهتری را نشان می دهند و فعالیت بدنی خود را کاهش می دهند.

در تحقیقات بعدی، این دانشمندان یک کشف دیگر را نیز آشکار کردند: نوروفیدبک همچنین باعث کاهش ادراکی در وزن اندام مصنوعی می‌شود. این یافته ها در مجله علمی Current Biology منتشر شده است. برای اندازه گیری وزن درک شده اندام مصنوعی یک عضو قطع عضو ترانس فمورال، یک شرکت کننده مایل به انجام تمرینات سرپایی با نوروفیدبک به طور متناوب فعال و غیرفعال شد. پای سالم با وزنه‌های اضافی سنگین شد و از شرکت‌کننده خواسته شد تا وزن نسبی دو اندام را ارزیابی کند. نتایج حاکی از کاهش قابل توجه 23 درصدی وزن پروتز درک شده، به میزان نزدیک به 500 گرم بود.

علاوه بر این، محققان مزایای شناختی و حرکتی ارائه شده توسط سیستم نوروفیدبک را از طریق یک کار چالش برانگیز تأیید کرده‌اند که شرکت‌کننده را ملزم می‌کرد تا کلمات پنج حرفی را هنگام حرکت به عقب بنویسد. بازخورد حسی نه تنها راه رفتن سریع‌تر را تسهیل کرد، بلکه دقت املایی شرکت‌کننده را نیز افزایش داد.

راسپوپوویچ به درستی مزایای چندوجهی نوروفیدبک را خلاصه می‌کند و اظهار می‌دارد: «نوروفیدبک نه تنها مهارت راه رفتن را افزایش می‌دهد و به طور مثبت بر درک وزن اندام تأثیر می‌گذارد، بلکه نتایج ما همچنین نشان می‌دهد که اساساً شکاف تجربی بین بیمارانی که از دستگاه‌های مصنوعی استفاده می‌کنند و افرادی که از دستگاه‌های مصنوعی استفاده می کنند تا جای اندام طبیعی را پر ‌کنند."

برای مشاهده منبع کلیک کنید.