نقش میانجی زمان بین محرک ها در سرکوب تکرار محرک های چهره در بزرگسالان دارای طیف بالا و پایین خصوصیات شبه اوتیسم

شرایط طیف اوتیسم به عنوان یک مشکل عصب شناختی با نشانهای شدیدی در دی اس ام پنج توصیف می شود. هنگامی که یک محرک حسی تکرار می شود، سیگنال عصبی برانگیخته همواره کوچکتر از اولین مشاهده ارائه آن است. این پدیده تحت عنوان سرکوب تکرار شناخته می شود که برای بسیاری از حالات حسی و محرکهای مختلف با استفاده از روشهای مختلف مشاهده می شود. هدف این پژوهش، بررسی سرکوب ناشی از تکرار تصاویر چهره با نقش میانجیگری زمان در بزرگسالان دارای صفات کم و زیاد شبه اوتیسم با استفاده از پتانسیلهای وابسته به رویداد است.
در این پژوهش، تکلیف شناختی سرکوب تکرار، پرسشنامه ضریب طیف اتیسم و ثبت الکتروانسفالوگرافی "EEG" برای 30 دانشجوی پسر اجرا شد.
نتایج پتانسیل وابسته به رویداد نشان داد که سرکوب ناشی از تکرار تصاویر در افراد دارای صفات بالای اوتیسم، با کاهش موج N200و P300 همراه است.
 نتایج پژوهش بیانگر این است که بین دو گروه با صفات کم و زیاد شبه اوتیسم، از نظر کارکردهای شناختی و فیزیولوژیکی در سرکوب تکرار تصاویر چهره و امواج مغزی تفاوت وجود دارد.

این پژوهش با استفاده از خدمات آزمایشگاه ملی نقشه برداری مغز انجام شده است و در سال October 2019 در  Journal of "Frontiers in Biomedical Technologies"  به چاپ رسیده است.

برای مشاهده منابع کلیک کنید.

اسامی پژوهشگران:

سمیه ملکی کرم اله، احمد سهرابی، پرستو کردستانی مقدم