آیا یک جلسه ورزش می تواند برای مغز شما مفید باشد؟

بر اساس یک مطالعه جدید در Brain Plasticity، حتی یک دوره فعالیت بدنی می تواند اثرات مثبت قابل توجهی بر خلق و خو و عملکردهای شناختی افراد داشته باشد.

در یک بررسی جدید از اثرات ورزش حاد منتشر شده در نشریه Brain Plasticity، پژوهشگران نه تنها اثرات رفتاری و شناختی یک بار ورزش کردن را خلاصه کردند، بلکه داده های تعداد زیادی از مطالعات نوروفیزیولوژیکی و نوروشیمیایی را هم در انسان و هم در حیوانات خلاصه کردند که دامنه گسترده ای از تغییرات مغزی را نشان می دهد که ناشی از یک جلسه تمرین بدنی (یعنی ورزش حاد)است.

در حال حاضر علاقه زیادی به اثرات مفید ورزش هوازی بر طیف وسیعی از عملکردهای مغز از جمله خلق و خو، حافظه، توجه، زمان حرکت/واکنش و حتی خلاقیت وجود دارد. درک اثرات فوری یک دوره تمرینی، اولین قدم برای درک اینکه چگونه اثرات مثبت ورزش ممکن است در طول زمان ایجاد شود و باعث ایجاد تغییرات طولانی مدت در مدارهای انتخابی مغز شود.

به گفته محقق اصلی Wendy A. Suzuki، دکترای علوم عصبی و روانشناسی در مرکز علوم عصبی، دانشگاه نیویورک، «در حال حاضر از مداخلات ورزشی برای کمک به رفع همه چیز از اختلالات شناختی در پیری طبیعی، حداقل آسیب شناختی استفاده می شود. و بیماری آلزایمر به نقص حرکتی در بیماری پارکینسون و حالات خلقی در افسردگی. بررسی ما مکانیسم‌های عصبی و مسیرهایی را که ورزش ممکن است این اثرات مرتبط بالینی را ایجاد کند، برجسته می‌کند.

محققان مجموعه بزرگ و رو به رشدی از تحقیقات را خلاصه کردند که تغییراتی را که در سطوح شناختی/رفتاری، عصبی فیزیولوژیکی و عصبی شیمیایی پس از یک دوره تمرین فیزیکی در انسان و حیوان رخ می‌دهد، بررسی می‌کردند. آنها تصویربرداری مغز و مطالعات الکتروفیزیولوژیکی، از جمله الکتروانسفالوگرافی (EEG)، تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI)، طیف‌سنجی عملکردی مادون قرمز نزدیک (fNIRS) و تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) را بررسی کردند. آنها سپس به مطالعات عصبی شیمیایی، از جمله متابولیسم لاکتات، گلوتامات و گلوتامین، اثرات بر محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPA) از طریق ترشح کورتیزول، و نوروتروفین هایی مانند فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF)، فاکتور رشد شبه انسولین 1 روی آوردند. (IGF-1) و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF). مطالعات انتقال دهنده های عصبی مونوآمین ها (دوپامین، سروتونین، اپی نفرین و نوراپی نفرین)، استیل کولین، گلوتامات و اسید گاما آمینو بوتیریک (GABA) و همچنین تعدیل کننده های عصبی مانند مواد افیونی درون زا و اندوکانابینوئیدها مورد بررسی قرار گرفت.

این بررسی گسترده منجر به سه مشاهدات اصلی شد. اول، سازگارترین اثرات رفتاری ورزش حاد بهبود عملکرد اجرایی، بهبود خلق و خو و کاهش سطح استرس است. دوم، تغییرات عصبی فیزیولوژیکی و عصبی شیمیایی که پس از ورزش حاد گزارش شده است نشان می دهد که نواحی گسترده مغز و سیستم های مغزی فعال می شوند. سوم، یکی از بزرگترین سؤالات باز در این زمینه، رابطه بین تغییرات عصبی شیمیایی مرکزی پس از ورزش حاد است که عمدتاً در جوندگان توضیح داده شده است، و تغییرات رفتاری که پس از ورزش حاد در انسان گزارش شده است. پر کردن این شکاف زمینه مهمی برای مطالعه آینده خواهد بود.

یکی از نویسندگان جولیا سی. باسو، دکترا، پژوهشگر فوق دکترا، مرکز علوم عصبی در دانشگاه نیویورک، اظهار داشت: «مطالعات ارائه شده در این بررسی به وضوح نشان می دهد که ورزش حاد تأثیرات عمیقی بر شیمی و فیزیولوژی مغز دارد، که پیامدهای مهم برای بهبود شناختی در جمعیت های سالم و بهبود علائم در جمعیت های بالینی به همراه دارد.

برای مشاهده منبع کلیک کنید.