هدبند تصویربرداری مغز نحوه هماهنگی ذهن ما هنگام برقراری ارتباط را اندازه گیری می کند

اما چگونه می‌توانیم اندازه‌گیری کنیم که آیا مخاطبان شما آنچه را که می‌خواهیم منتقل کنیم، درک می‌کنند یا خیر؟ و بهتر از آن، چگونه می توانیم آن تبادل را بهبود بخشیم؟

مهندسان زیست پزشکی دانشگاه Drexel، با همکاری روانشناسان دانشگاه پرینستون، از یک دستگاه تصویربرداری مغز پوشیدنی استفاده می کنند تا ببینند مغز چگونه با تعامل انسان ها هماهنگ می شود. این یکی از بسیاری از کاربردهای این سیستم طیف‌سنجی مادون قرمز نزدیک (یا fNIRS) است که از نور برای اندازه‌گیری فعالیت عصبی در موقعیت‌های واقعی استفاده می‌کند و می‌تواند مانند یک هدبند استفاده شود.

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که دستگاه fNIRS می‌تواند با موفقیت همگام‌سازی مغز را در طول مکالمه اندازه‌گیری کند. اکنون می توان از این فناوری برای مطالعه همه چیز از ارتباط پزشک و بیمار گرفته تا نحوه اطلاع از  اخبار استفاده کرد.

دکتر حسن ایاز، استادیار پژوهشی در دانشکده مهندسی زیست پزشکی، علوم و سیستم‌های سلامت Drexel که سرپرستی تیم تحقیقاتی را بر عهده داشت، گفت: «توانایی مشاهده چگونگی تعامل چند مغز، زمینه‌ای در حال ظهور در علوم اعصاب اجتماعی است. ما در دنیای اجتماعی زندگی می کنیم که در آن همه در حال تعامل هستند. و ما اکنون ابزاری داریم که می‌تواند اطلاعات غنی‌تری درباره مغز در طول کارهای روزمره به ما بدهد  مانند ارتباطات طبیعی  که نمی‌توانیم آن‌ها را در آزمایشگاه‌های مصنوعی یا از مطالعات تک مغزی دریافت کنیم.

دکتر حسن ایاز، استادیار پژوهشی در دانشکده مهندسی زیست پزشکی، علوم و سیستم‌های سلامت Drexel که سرپرستی تیم تحقیقاتی را بر عهده داشت، گفت: توانایی مشاهده چگونگی تعامل چند مغز، زمینه‌ای در حال ظهور در علوم اعصاب اجتماعی است. ما در دنیای اجتماعی زندگی می کنیم که در آن همه در حال تعامل هستند. و ما اکنون ابزاری داریم که می‌تواند اطلاعات غنی‌تری درباره مغز در طول کارهای روزمره به ما بدهد  مانند ارتباطات طبیعی که نمی‌توانیم آن‌ها را در محیط‌های آزمایشگاهی مصنوعی یا از مطالعات تک مغزی دریافت کنیم

مطالعه حاضر بر اساس تحقیقات قبلی از Uri Hasson، دکترا، دانشیار دانشگاه پرینستون است که از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) برای مطالعه مکانیسم‌های مغزی زیربنای تولید و درک زبان استفاده کرده است. هاسون دریافته است که فعالیت مغز شنونده در واقع منعکس کننده مغز گوینده زمانی است که او داستانی درباره یک تجربه واقعی از زندگی تعریف می کند. و جفت بالاتر با درک بهتر همراه است.

با این حال، روش های سنتی تصویربرداری مغز محدودیت های خاصی دارند. به طور خاص، fMRI از سوژه ها می خواهد که بدون حرکت در یک محیط اسکن پر سر و صدا دراز بکشند. با این نوع تنظیم، اسکن همزمان مغز چند نفری که رو در رو صحبت می کنند امکان پذیر نیست.

به همین دلیل است که محققان Drexel به دنبال بررسی این موضوع بودند که آیا سیستم fNIRS قابل حمل می تواند رویکرد مؤثرتری برای بررسی سؤال جفت شدن مغز به مغز در تنظیمات طبیعی باشد یا خیر.

محققان نواحی پیشانی و جداری مغز را مورد هدف قرار دادند که شامل نواحی شناختی و مرتبه بالاتری است که در توانایی فرد برای تشخیص باورها، خواسته ها و اهداف دیگران نقش دارد. آنها فرض کردند که فعالیت مغز شنونده تنها در هنگام گوش دادن به داستانی که آنها می فهمند (نسخه انگلیسی) با گوینده ارتباط دارد. هدف دوم این مطالعه، مقایسه نتایج fNIRS با داده‌های یک مطالعه مشابه که از fMRI استفاده کرده بود، به منظور مقایسه این دو روش بود.

آنها دریافتند که وقتی fNIRS اکسیژن‌رسانی و اکسیژن‌زدایی سلول‌های خونی در مغز آزمودنی را اندازه‌گیری می‌کند، فعالیت مغز شنوندگان فقط با سخنرانان انگلیسی  مطابقت دارد. این نتایج همچنین با مطالعه قبلی fMRI همبستگی دارد.

این تحقیق جدید از fNIRS به عنوان یک ابزار آینده مناسب برای مطالعه جفت شدن مغز به مغز در طول تعامل اجتماعی پشتیبانی می کند. این سیستم می تواند برای ارائه اطلاعات مهم در مورد نحوه برقراری ارتباط بهتر در بسیاری از محیط های مختلف، از جمله کلاس های درس، جلسات کاری، گردهمایی های سیاسی و مطب پزشکان استفاده شود.

این امر با fMRI امکان پذیر نخواهد بود. بانو اونارال، دکترا، پروفسور در دانشکده مهندسی زیست پزشکی، علم و سیستم های سلامت گفت: چالش های زیادی وجود دارد. اکنون که می دانیم fNIRS یک ابزار امکان پذیر است، به دوران هیجان انگیزی می رویم که در آن می توانیم اطلاعات بیشتری در مورد نحوه عملکرد مغز در زمانی که افراد درگیر کارهای روزمره می شوند، بدانیم.

 برای ادامه منبع کلیک کنید.