اوریک اسید به حفاظت از نورون¬ها و تخفیف علائم غیر حرکتی در مبتلایان به پارکینسون کمک می-کند

طبق گفته‌ی محققان: «این پژوهش اولین گزارشی است که ارتباط بین اوریک اسید و علائم بالینی و ویژگی­های تصویربرداری را در بیماران پارکینسون بررسی می­کند.»

این مطالعه تحت عنوان «سطوح پایین اوریک اسید (UA) با علائم غیر حرکتی و حجم ماده‌ی خاکستری مغز در بیماری پارکینسون مرتبط است»[1] در ژورنال علوم عصبی منتشر شد.

اوریک اسید یک آنتی اکسیدان مهم در بدن است. آنتی اکسیدان­ها، همان طور که از نامشان پیدا است، موادی هستند که تنش اکسیداسیونی را کاهش می­دهند. تنش اکسیداسیونی یک نوع آسیب سلولی است که در توسعه و پیشرفت بسیاری از بیماری­ها از جمله پارکینسون نقش دارد.

محققان چینی به تجزیه و تحلیل سطوح اوریک اسید خون در 88 نفر مبتلا به پارکینسون و 68 نفر سالم با سن مشابه در گروه شاهد پرداختند. در بین بیماران پارکینسونی، 56 نفر در مرحله‌ی اولیه‌ی بیماری قرار داشتند، در حالی که 32 نفر باقیمانده در مرحله‌ میانی تا انتهایی بیماری بودند.

 به گفته‌ی محققان، مطالعات انجام شده نشان داده­اند که سطوح ارویک اسید ارتباط معناداری با شدت اختلالات دوپامینرژیکی در مغز دارند، بنابراین ما فرضیه دادیم که سطوح اوریک اسید به تدریج با پیشرفت پارکینسون کاهش می‌یابند.

تحلیل­های آماری نشان داده­اند که به طور میانگین، سطوح اوریک اسید به صورت معناداری در افراد مبتلا به پارکینسون کمتر هستند.

سطوح اوریک اسید در افرادی با مرحله‌ی اولیه‌ی پارکینسون نسبت به گروه افراد سالم بسیار کمتر بود. همچنین، سطوح آن در بیماران با بیماری پیشرفته­تر بسیار کمتر از بیماران پارکینسون در مرحله‌ی ابتدایی بود.

محققان همچنین به دنبال همبستگی­های[2] بین سطوح اسید و علائم مختلف و نشانه­های پارکینسون بودند، که این امر با پرسشنامه­های استاندارد و آزمون­های پزشکی مناسبی ارزیابی شد. نتایج حاصل نشان داد که سطوح پایین اوریک اسید ارتباط معناداری با شدت بالاتر برای علائم شدید پارکینسون مثل افسردگی، اضطراب، اختلال شناختی، آپاتی (بی عاطفگی) و دیسفاژی (اختلال بلع) داشته است.

این نتایج نشان می­دهند که پایش سطوح اوریک اسید می­تواند یک نشانگر زیستی مناسب یا راهبرد درمانی برای پارکینسون باشد.

به علاوه، همبستگی معناداری بین سطوح اوریک اسید و ماده خاکستری مغز در بین بیماران پارکینسونی مشاهده شد؛ افرادی با سطوح اوریک اسید پایین ماده خاکستری کمتری داشتند. ماده خاکستری بخشی از مغز است که نورون­ها (سلول­های عصبی) در آن قرار دارند.

بر اساس این نتایج، ما فرض می­کنیم که اوریک اسید به عنوان یک ماده‌ی محافظ در پارکینسون اثر حفاظتی گسترده­ای بر نورون­های مغزی دارد.

یک محدودیت قابل توجه در این تحلیل آن است که محققان همبستگی­ها را آزمایش کردند – یعنی ارتباطات معنادار آماری. بر اساس تعریف، این نوع تحلیل نمی­تواند روابط علت و معلول را نشان بدهد. کاهش اوریک اسید می­تواند منجر به کاهش علائم شود، اما این احتمال نیز وجود دارد که آسیب عصبی که منجر به تشدید علائم پارکینسون می­شود، سطوح اوریک اسید را نیز کاهش بدهد.

این تیم معتقد است برای تعیین اهمیت بالینی نقش غلظت­های اوریک اسید در بیماران مبتلا به پارکینسون، مطالعات پیش‌بالینی و بالینی بزرگتری به منظور توجیه ساز و کار بالقوه‌ی مرتبط با تغییرات سطوح اوریک اسید در پارکینسون مورد نیاز است.

منبع: parkinsonsnewstoday

[1] Low serum uric acid levels are associated with the non-motor symptoms and brain gray matter volume in Parkinson’s disease

[2] correlations