تحریک مغناطیسی مغز می تواند حافظه اپیزودیک را بهبود بخشد

حافظه اپیزودیک یا رویدادی نوعی از حافظه بلندمدت است که رویدادهای خاص زندگی هر شخص را ذخیره می کند. هر فرد تجربه متفاوت و منحصر بفرد ی از اتفاقات دارد. خاطرات زندگی ارتباطی نزدیک با حافظه اپیزودیک دارد و بعنوان عاملی مهم در شکل گیری هویت ما شناخته شده است. عملکرد حافظه با افزایش سن، دمانس و آسیب مغزی بطور چشمگیری کاهش می یابد. طبق مطالعات، بین فعالیت قشر پره فرونتال چپ  (DLPFC) و عملکرد حافظه اپیزودیک، ارتباط معکوسی وجود دارد و احتمالا با مهار فعالیت این منطقه می توان عملکرد حافظه را بهبود بخشید. بر اساس داده های موجود از تأثیرات تحریک مکرر مغناطیسی فراجمجه ای(rTMS)   بر مغز، پژوهشگران این فرضیه را مطرح کردند که تحریک مغناطیسی مغز از طریق ایجاد اثرات از نوع مهاری در DLPFC می تواند حافظه اپیزودیک را بهبود بخشد و بعنوان یکی از روش های درمانی برای اختلالات حافظه در نظر گرفته شود.

یک مطالعه که به تازگی توسط گروهی از محققین دانشگاه گلاسکو در ژورنال PLOS Biology  انتشار یافت، نشان داد اعمال rTMS بر DLPFC می تواند از طریق کاهش قدرت امواج مغزی کم فرکانس (بتا) در هنگام تشکیل حافظه، به ارتقای حافظه اپیزودیک کمک شایانی بکند.

در این مطالعه، به مجموع 40 فرد سالم که دانشجوی دانشگاه بودند، لیستی از کلمات ارائه شد تا بعنوان یک تسک حافظه به خاطر بسپارند. نیمی از شرکت کنندگان (20 نفر) هنگام به خاطر سپاری کلمات، تحریک های مکرر مغناطیسی فراجمجمه ای آهسته (slow rTMS) به میزان 1 هرتز را بر فراز DLPFC دریافت کردند. به عنوان گروه کنترل نیمی دیگر از افراد (20 نفر) 1 هرتز rTMS  در منطقه ورتکس سر دریافت کردند. عملکرد حافظه در شرایط تحریک DLPFC نسبت به گروه کنترل بهتر بود. بمنظور بررسی تکرار این نتیجه در آزمایش جدید، 24 دانشجو شرکت کننده 1 هرتز rTMS در DLPFC و هم چنین ورتکس دریافت کردند. در این آزمایش نیز در مقایسه با تحریک ورتکس، تحریک DLPFC با عملکرد بهتر حافظه همراه بود.

آنالیز داده ها نشان داد که عملکرد حافظه بدنبال تحریک مغناطیسی مغز بیشتر است بطوری که اعمالrTMS  های 1 هرتزی بر DLPFC  به عنوان منطقه ای که در تشکیل حافظه اپیزودیک دخیل است، عملکرد حافظه را از طریق تعدیل فعالیت عصبی مناطق پریتال بهبود می بخشد. با بررسی داده های EEG  ثبت شده در طول آزمایشات، یافت شد که slow rTMS بمیزان 1 هرتز در DLPFC  باعث تعدیل موثرتر امواج کم فرکانس بتا در مناطق پریتال و خلفی مغز شد که این شرایط برای رمزگذاری حافظه مفید است. از آنجا که slow rTMS منجر به مهار فعالیت مغز می شود و قشر پره فرونتال نیز مناطق خلفی مغز را مهار می کند، این فرضیه مطرح شد که slow rTMS با مهار فعالیت منطقه پریتال مغز، منجر به ارتقای کدگذاری کلمات و در نهایت بهبود تشکیل حافظه کلامی خواهد شد. پژوهشگران اذعان داشتند این اثرات، بسیار پیچیده اما جالب هستند و برای درک بهتر مبانی عصب شناختی آنها نیاز به آزمایش های بیشتر است.

منبع