دانشمندان دریافتهاند که اعتیاد به نیکوتین در کدام قسمت از مغز میتواند بلوکه شود
محققان حوزهی مغز به بررسی گروه کوچکی از سلولهای مغزی پرداخته اند که به طور خاص مسئولیت واکنش به نیکوتین را بر عهده دارند و میتوانند نخستین مقصران اعتیاد به مواد مخدر باشند.
محققان حوزهی مغز به بررسی گروه کوچکی از سلولهای مغزی پرداخته اند که به طور خاص مسئولیت واکنش به نیکوتین را بر عهده دارند و میتوانند نخستین مقصران اعتیاد به مواد مخدر باشند.
محققان دانشگاه راکفلر بر دو ناحیهی کوچک مغز تمرکز کردند که در مغز میانی قرار دارد؛ بخش تکاملی قدیمیتر مغز مهره داران، و یکی از چندین مشخصههای مغزی که مشترک میان انسان و موشها است.
این دو ناحیهی به هم متصل – (IPN)medial habenula وinterpeduncular nucleus – در وابستگی به مواد دخیل هستند، و نیز در بردارندهی گیرندههایی هستند که نیکوتین پس از ورود به جریان خون به آنها می چسبد و به مغز راه می یابد.
به طور طبیعی، با ورود نیکوتین به مغز، هابنولا سیگنالی را به IPN ارسال میکند که اثر لذتبخش مواد مخدر را کاهش میدهد و لذا نیکوتین ورودی را محدود میسازد. اما یکی از نشانههای اعتیاد به نیکوتین بیحس شدن نسبت به مواد و نیاز به مصرف بیشتر است.
محققان با مطالعه روی موشهایی که به مدت شش ماه آب دارای نیکوتین می نوشیدند دریافتند که قرار گرفتن در معرض نیکوتین برای مدت طولانی گروهی از نورونها را که ایشان آمیگو1 نامیدند دستخوش تغییر می کند. این سلولها دو نوروترنسمیتر مختلف را آزاد می کنند که مانع سیگنال ارسالی از جانب هابنولا می شوند.
برای درک این که آیا نورونهای آمیگو1 ترغیب کنندهی اعتیاد هستند یا نه، تیم تحقیقاتی به بررسی بیان یکی از ژنها پرداخت که وظیفهی رمزگذاری پذیرندههای نیکوتین در این سلولها را بر عهده دارد. سپس موشهای وابسته به نیکوتین را در محیطی قرار دادند که در آن، حیوانات میتوانستند انتخاب کنند در همان محیط قبلی که به آب وابسته شدند بمانند یا در مکانی دیگر باشند (این امر را ترجیح مکانی مشروط می نامند).
موشهایی که نورونهای آمیگو1 آنها مسکوت شده بود تمایلی به نیکوتین نداشتند در حالی که موشهای معتاد به همان مکان قبلی باز میگشتند.
گرچه تا کنون این نتایج تنها در موشها مشاهده شده، اما از آنجا که ما دارای ساختار مغزی مشابهی با موشها هستیم میتوان با اطمینان مطالبی را نیز در باب اعتیاد انسان بیان داشت.
محققان اکنون در حال بررسی این مساله هستند که چگونه در نورونهای آمیگو1 دخل و تصرف نمایند تا بتوانند راههای جدیدتری را برای درمان اعتیاد به نیکوتین بیابند.
منبع: ساینس الارت
نوشته های مرتبط