استرس والدین ممکن است بر توانایی مادر و کودک برای هماهنگی با یکدیگر تاثیر بگذارد.

مطالعه‌ای که توسط دانشگاه فناوری نانیانگ، سنگاپور (NTU سنگاپور) انجام شد، تأثیرات استرس ناشی از فرزندپروری را در مغز مادران و فرزندانشان نشان داد.

محققان فعالیت مغزی 31 جفت مادر و کودک سنگاپور را در حالی که آنها در حال تماشای کلیپ های انیمیشن کودکان بودند، تجزیه و تحلیل کردند.

آنها دریافتند که مادرانی که سطوح بالاتری از استرس والدینی را گزارش کرده‌اند، همزمانی کمتری در فعالیت مغزی با فرزندشان دارند (همه در سنین حدود 3 سال) نسبت به مادرانی که سطوح پایین‌تری از استرس والدینی را گزارش کرده‌اند.

ناحیه خاصی از مغز که از نظر همزمانی نظارت می‌شود، قشر پیش پیشانی بود که با توانایی درک دیدگاه دیگران مرتبط است.

به طور کلی، زمانی که والدین و کودک فعالیت مغزی بسیار مشابهی را در همان ناحیه(های) مغز نشان می دهند (یعنی همگامی بیشتر)، نشان می دهد که هر دو به شدت با حالات عاطفی یکدیگر هماهنگ هستند.

استرس والدین زمانی رخ می دهد که خواسته های والدین از منابع مقابله ای که والدین تصور می کنند که در دسترس هستند فراتر باشد. استرس بیش از حد والدین می‌تواند حساسیت مادر را از بین ببرد ، منجر به واکنش‌هایی شود که کودک را تنبیه کند و در درازمدت بر رابطه والد و کودک تأثیر منفی بگذارد.

نویسنده ارشد این تحقیق، پروفسور جیانلوکا اسپوزیتو، از دانشکده علوم اجتماعی که آزمایشگاه علوم اعصاب اجتماعی و عاطفی (SAN-Lab) در NTU سنگاپور را رهبری می‌کند، گفت: «مطالعه ما نشان می‌دهد که استرس والدین ممکن است ارتباط مادر و کودک را تضعیف کند. در اوایل فرآیند تعامل اجتماعی مشاهدات ما احتمالاً ناشی از کاهش توانایی مادر تحت استرس در به اشتراک گذاشتن دیدگاه فرزندش است. این ناتوانی در درک دیدگاه کودک ممکن است کیفیت تعامل والدین را کاهش دهد و در دراز مدت رابطه مادر و کودک را تضعیف کند.

این مطالعه که با همکاری محققان موسسه ملی بهداشت کودک و توسعه انسانی ایالات متحده و دانشگاه ترنتو ایتالیا و دانشگاه پادووا انجام شد، در ماه اوت 2019 در Nature Scientific Reports منتشر شد.

محققان از کلاهک‌های طیف‌سنجی مادون قرمز نزدیک (fNIRS) به عنوان روشی غیرتهاجمی برای اندازه‌گیری فعال‌سازی مغز بر اساس سطوح غلظت خون در مغز استفاده کردند. آنها استفاده از کلاهک ها را با روشی که اخیراً توسعه یافته است به نام ابراسکن پشت سر هم ترکیب کردند که به طور همزمان فعالیت مغز دو نفر را ثبت می کند.

قبل از شروع آزمایش، مادران به پرسشنامه ای پاسخ دادند که هدف آن سنجش استرس والدین بود. جفت مادر و کودک سپس کلاه های fNIRS را با کودکی که روی آغوش مادر نشسته بود پوشیدند و هر دو با هم کلیپ های انیمیشن Brave، Peppa Pig و The Incredibles را تماشا کردند.

تیم تحقیقاتی NTU فعالیت مغز مادر و کودک را برای محاسبه همزمانی مغز به مغز مقایسه کرد و دریافت که برای آن دسته از والدینی که سطوح بالاتری از استرس والدین را گزارش می‌کنند، درجه همگامی مادر و کودک در بخشی از قشر جلوی مغز کاهش یافته است. آن دسته از والدینی که استرس کمتری را گزارش کردند و همگامی بهتری داشتند.

خانم عتیقه ازهاری، نویسنده اول مقاله، کاندیدای دکترا در SAN-Lab در NTU، گفت: «مطالعه ما یک گام به کشف اینکه چگونه استرس والدینی رابطه مادر و کودک را تضعیف می‌کند، نزدیک‌تر می‌کند. زمانی که مادر و کودک کاری به سادگی تماشای انیمیشن با هم انجام می دادند، ما انتظار نداشتیم که رابطه روشنی بین استرس والدین و هماهنگی مغز پیدا کنیم. این نشان می دهد که سلامت روانی مادر برای تعامل مطلوب مادر و کودک در سطح شناختی مهم است.

این تیم اکنون قصد دارد اثرات استرس والدین را بر همگامی مغز پدر و فرزند مطالعه کند.

برای ادامه منبع کلیک کنید.