طیف‌سنجی مادون قرمز نزدیک (NIRS) در تحقیقات عملکردی قشر جلوی مغز
طیف سنجی عملکردی نزدیک مادون قرمز (fNIRS)از طول موج های خاصی از نور برای ارائه اندازه گیری هموگلوبین اکسیژن دار و بدون اکسیژن مغزی استفاده می کند که با سیگنال کارکردی تصویربرداری عملکردی مغناطیسی (fMRI)مرتبط هستند. FNIRS در دهه اخیر به عنوان یک ابزار تصویربرداری عصبی غیرتهاجمی امیدوارکننده ظهور کرده است و با افزایش علاقه جوامع تحقیقاتی، انواع مختلفی از فعالیت های مغزی را در حین وظایف حرکتی و شناختی تحت نظر دارد. می توان بررسی های جامع کلاسیک چنین تحقیقاتی را در جاه ای دیگر دید (هوشی، ۲۰۰۳؛ کویزومی و همکاران، ۲۰۰۳؛ اوبریگ و ویلینگر، ۲۰۰۳). در حالی که روش های مختلف MRI ثبت شده در مقالات، اطلاعات ضروری در مورد سیستم های مغزی مربوط به این مسائل را تا به امروز فراهم کرده اند، اما دو محدودیت عمده دارند، نیاز آن ها به بی حرکتی شرکت کنندگان و هزینه عملیاتی بالای آن ها. به طور خاص، اولی استفاده از چنین تکنیک هایی برای بررسی پویایی مغز در طول هر فعالیتی مانند پیاده روی و دویدن را رد می کند. از سوی دیگر، fNIRS می تواند تحت محدودیت های بدنی کمتری نسبت به سایر روش‌های تصویربرداری مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر این، بی صدا است (بدون صدای فعال). بنابراین، شرایط برای انجام اندازه گیری های fNIRS برای سوژه های انسانی و غیر انسانی بسیار راحت تر است. به علاوه، وضوح زمانی بالاتر (فرکانس نمونه برداری سریع تر)را فراهم می کند. در این رابطه، fNIRS برای مطالعه فعالیت مغز در شرایط "طبیعی تر" و در نتیجه بسیار متغیرتر مفید است اگرچه فقط می تواند مناطق قشری را با وضوح فضایی کم تر (معمولا در محدوده سانتی متر)پایش کند.
نوشته های مرتبط