ارتباط بین آنچه میبینیم و نحوه به یاد آوردن آن با افزایش سن
این مطالعه از مرکز مراقبت های سالمندان Baycrest سرچشمه می گیرد. فراموشی و نقص های مرتبط با سن در حافظه از نگرانی های رایج در میان سالمندان است، با این حال علل زمینه ای این تغییرات همچنان مبهم است. تحقیقات اخیر که توسط محققان وابسته به موسسه تحقیقاتی روتمن (RRI) منتشر شده است، ما را یک قدم به کشف این معما نزدیکتر میکند و به طور بالقوه به تشخیص زودهنگام علائم زوال عقل کمک میکند.
این تحقیق که در مجله Neuropsychologia مستند شده است، کاهش قابل توجهی را در رابطه بین ادراک چشم و عملکرد مغز در میان افراد مسن نشان می دهد. دکتر جنیفر رایان، دانشمند ارشد برجسته RRI،توضیح می دهد: "حرکات چشم نقش اساسی در جذب اطلاعات از دنیای بیرون ایفا می کند، در حالی که هیپوکامپ، جایگاه حافظه در داخل مغز، مسئولیت ادغام این دادهها را برای ساختن خاطرهای از آنچه چشمان ما میبیند بر عهده میگیرد. ادراک و تثبیت حافظه، یک شکست بحرانی رخ می دهد."
تحقیقات قبلی توسط محققان Baycrest ارتباط بین ادراک بصری و شکل گیری حافظه را شناسایی کرده بود. مشاهده شد که وقتی چشم ها جزئیات پیچیده تری از یک شی را در مقابل خود بررسی و پردازش می کنند، مرکز حافظه مغز، هیپوکامپ، فعالیت بیشتری از خود نشان می دهد. با این حال، با تبدیل شدن جسم به منظرهای آشنا، فعالیت در هیپوکامپ به تدریج کاهش مییابد و به این معنی است که ورودی بصری دیگر جدید نیست. جالب اینجاست که این پدیده برای افراد مسن صدق نمی کند.
تحقیقات اخیر نشان داد که افراد مسن واقعاً درگیر حرکات چشمی مکرر هستند، اما این فعالیت شدید در حوزه بینایی با افزایش متناسبی در فعالیت مغزی موازی نیست. دکتر رایان که همچنین سمت استاد روانشناسی در دانشگاه تورنتو را بر عهده دارد، توضیح میدهد: " این یافتهها این تصور را ثابت میکند که چشمها و مغز به طور فعال دادهها را از محیط اطراف خود بهدست میآورند، اما به نظر میرسد ارتباط اساسی مورد نیاز برای شکلگیری حافظه است. در نتیجه، زمانی که حافظه ریشه نکند، شیء مورد نظر حتی پس از قرار گرفتن در معرض مکرر از شناسایی دور می ماند."
این مطالعه شامل 21 فرد مسن تر، در محدوده سنی 64 تا 79 سال، و 20 بزرگسال جوان تر، بین 19 تا 28 سال بود. به شرکت کنندگان به طور خلاصه تصاویری بر روی صفحه نمایش داده شد که برخی از این تصاویر چندین بار نمایش داده شدند. محققان حرکات چشمی و اسکن مغزی افراد را در حین مشاهده و تجزیه و تحلیل محرک های بینایی به دقت بررسی کردند. به عنوان مرحله بعدی تلاش های تحقیقاتی خود، محققان در نظر دارند تا عمیق تر به محرک های حرکات چشم و ارتباط آنها با فعالیت مغزی بپردازند. این دانش به طور بالقوه می تواند تشخیص زودهنگام زوال شناختی مرتبط با بیماری آلزایمر و زوال عقل مرتبط را تسهیل کند.
نوشته های مرتبط