تحریک مغناطیسی مغز منجر به بهبود یادگیری مهارت حرکتی جدید در سالمندان می شود
هر حرکتی که در زندگی روزمره انجام می دهیم، شامل توالی خاصی از حرکات کوچکتر است. شاید تنها هنگام یادگیری یک مهارت حرکتی جدید این موضوع را بهتر درک کنیم، مانند یک ورزش، یک ساز موسیقی جدید یا حتی کار با یک دستگاه الکترونیکی جدید مانند تلفن هوشمند. مطالعات مربوط به افراد مسن نشان می دهد که بدنبال افزایش سن، توانایی یادگیری مهارت حرکتی جدید سخت تر و طولانی تر می شود. از آنجا که یادگیری برای تطابق و حفظ بقا در طول زندگی مهم است، بهبود یادگیری در سالمندان منجر به افزایش کیفیت زندگی و شاخص امید به زندگی در سراسر جهان خواهد شد.
در یک مطالعه جدید توسط تیم تحقیقاتی مهندسی عصبی بالینی انستیتو تکنولوژی سوئیس، مشخص شد تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای آندال (atDCS) می تواند یادگیری مهارت حرکتی جدید سالمندان را بهبود ببخشد. در این مطالعه از یک روش معمول برای ارزیابی یادگیری مهارت حرکتی جدید به نام“finger-tapping task”یا "تسک حرکتی ضربه انگشت" استفاده شد که شامل تایپ سریع و دقیق توالی اعداد روی صفحه کیبورد بود. این روش در مطالعات رایج است زیرا در عین اینکه توانایی انجام فعالیت های مهارت محور مانند نواختن پیانو یا تایپ را نشان می دهد، بعنوان ابزار عینی اندازه گیری بهبود انجام مهارت ها نیز عمل می کند که بر اساس تغییر سرعت انجام دقیق حرکات است. دانشمندان از این امر بعنوان "تغییر مولفه های سرعت-دقت" یا “shift in the speed-accuracy tradeoff”یاد می کنند که یک ویژگی اصلی در سنجش یادگیری است. یکی از راه هایی که مغز به این تغییرات می رسد، گروه بندی اقدامات حرکتی بصورت "قطعات حرکتی" است، درواقع پدید آمدن خودکار ساختارهای مغزی جدید که ضمن بهینه سازی اجرای توالی حرکتی، باعث کاهش بار ذهنی فرد نیز می شود.
هنگام تمرین تسک حرکتی جدید در افراد جوان، قطعات حرکتی کارآمدی پدیدار می شوند اما مطالعات بیانگر فقدان یا کاهش پیدایش این قطعات در سالمندان بوده است. این مطالعه برای اولین بار همزمان در بزرگسالان جوان و مسن بمنظور بررسی مقایسه یادگیری توالی حرکتی جدید انجام شد که تفاوت اساسی بین این دو گروه را نشان داد. در اولین جلسه تمرین در افراد جوان، مشخص شد ابتدا دقت و سپس سرعت انجام مهارت ها بهبود می یابد و این تغییر مولفه های دقت-سرعت منجر به پیدایش سریع قطعات حرکتی کارآمد می شود. عملکرد جوان ها در اوایل تمرین، با سرعت زیادتر و ناگهانی افزایش می یابد اما در افراد مسن با سرعت متوسط و تدریجی رخ می دهد. دقت افراد مسن در طول تمرین نیز به تدریج بهبود می یابد و فقط پس از انجام تمارین زیاد، قطعات حرکتی کارآمد تولید می شوند.
بهبودی با تحریک مغز
طبق تحقیقات گسترده، فناوری های عصبی جدید ممکن است اختلال یادگیری افراد مسن را ترمیم کنند. مطالعات اخیر نشان داده است که می توان با استفاده از تحریک غیر تهاجمی قشر حرکتی مغز، کسب مهارت های حرکتی را افزایش داد. تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای آندال (atDCS) به دلیل قابل حمل بودن و مقرون به صرفه بودن می تواند به جذب فرصت های آکادمیک و تجاری مهمی بینجامد.
در مطالعه حاضر محققان دریافتند استفاده از atDCS در افراد مسن کمک می کند تا در الگویی مشابه جوانان، زودتر بتوانند دقت خود را در یادگیری مهارت حرکتی جدید بهبود ببخشند. بعلاوه باعث تغییر مولفه های دقت-سرعت و پیدایش زودرس قطعات حرکتی کارآمد شد بطوری که در 50٪ افراد مسن در اولین تمرین، قطعات حرکتی کارآمدی تولید شد. این مطالعه نشان می دهد که atDCS با تسهیل ذخیره سازی اطلاعات حرکتی، می تواند سریعا باعث بازیابی مهارت حرکتی در اختلالات یادگیری شود، و هم چنین منجر به کاهش بار ذهنی فرد و بهینه سازی اجرای توالی حرکتی شود. این مطالعات به درک بهتر اختلالات یادگیری حرکتی ناشی از افزایش سن کمک می کند و یک استراتژی جدید برای بازیابی غیر تهاجمی این اختلالات ارائه می کند. این یافته ها فرصت جدیدی برای استراتژی های مداخله ای در بهبود یادگیری حرکتی فراهم میکند تا به بازیابی اختلالات یادگیری ناشی از پیری یا بیماری های عصبی مثل سکته مغزی کمک کند.
نوشته های مرتبط