تحریک مغناطیسی مغز می‌تواند سرعت راه رفتن در افراد دچار سکته را افزایش دهد

تحریک مغناطیسی فراجمجمه‌ای مکرر غیر تهاجمی (rTMS) می‌تواند باعث بهبود سرعت راه رفتن شود، به خصوص تحریک فرکانس بالا، در همان سمتی که سکته رخ داده است. اما حداقل تا به حال شواهد نشانی از بهبود تعادل و دیگر پیامدهای سکته در بیماران تحت rTMS نداشته‌اند. در این تکنیک، بیماران طی جلسات مکرر تحت تحریک مغناطیسی مغزی قرار می‌گیرند، که با هدف تحریک یک ناحیه خاص مغزی انجام می‌شود.

بازبینی محققین روی مقالات و آزمایش‌های انجام شده توانست 9 مطالعه مربوط به rTMS را شناسایی کند که 5 تای آن‌ها آزمایشات کنترل شده تصادفی بوده‌اند. 7 مطالعه از rTMS فرکانس بالا استفاده کرده، و ‌2 مطالعه از فرکانس پایین. این مطالعات همگی در رده مطالعات باکیفیت دسته بندی شده‌اند، اما از نظر زمان انجام پس از سکته، نوع کویل مغناطیسی استفاده شده، و ناحیه هدف در مغز با یکدیگر تفاوت داشته‌اند.

شش مطالعه اطلاعات کاملی در رابطه با سرعت راه رفتن تهیه کرده‌اند. تحلیل‌های انجام شده روی مجموعه داده‌های این مطالعات نشان‌دهنده‌ی بهبود قابل توجه سرعت راه رفتن در بیماران تحت rTMS بوده است. بهبود سرعت راه رفتن در مطالعاتی که همان سمت رخ دادن سکته را مورد هدف قرار داده بودند، خیلی قابل توجه‌ بوده است. با توجه به یک مطالعه، استفاده از rTMS در سمتی که سکته رخ نداده است، هیچ اثر قابل توجهی ایجاد نکرده است.

سه مطالعه اطلاعات کاملی در رابطه با آزمون‌های عملکرد تعادل در اختیار ما قرار می‌دهند. تحلیل این مطالعات نشان می‌دهد که بهبود قابل ملاحظه‌ای در تعادل افراد با استفاده از rTMS ایجاد نمی‌شود. آنالیزهای اضافی نشان می‌دهد بهبود قابل ملاحظه‌ای در عملکرد حرکتی یا تحریک پذیری قشری (cortical excitability) نیز توسط rTMS ایجاد نمی‌شود.

مطالعات آینده با حجم نمونه بزرگتر، مطالعات طولی کافی و بهره‌گیری از تکنیک‌های تصویربرداری عملکردی از اعصاب، برای بررسی اثرات rTMS بر اندام‌های تحتانی و رابطه‌ی آن با تغییرات تحریک‌پذیری مغزی مورد نیاز است.

منبع: نیوز مدیکال