اتصال عملکردی مغز در حالت تمرین و استراحت: تحلیل فعالیت نورونی مغز (fNIRS) ورزشکاران تای چی به ما چه می گوید؟

تای چی چوان نوعی ورزش جسمانی و ذهنی است که برای اولین بار در کشور چین ابداع شده است. این ورزش به نوعی ترکیبی از یک سری حرکات سخت و ملایم، پویا و ایستا، ذهنی و حرکتی پیچیده است. ورزشکاران تای چی به طور مداوم و دوره ای بر هماهنگ سازی حرکات بدن تمرکز کرده اند و این تمرینات سالیانه ی مکرر که نیازمند هماهنگی ذهنی و جسمانی زیادی است، در نهایت می تواند به اجرای حرکات هنرمندانه تبدیل شود.

در مطالعه ی اخیر که توسط تیم تحقیقاتی دکتر وانگ در چین انجام شد و در ژورنال frontiers in human neuroscience در سال 2022 به چاپ رسید، اتصال عملکردی مغز 13 ورزشکار تای چی در دانشگاه ورزش بیجینگ چین ( 10 تا 15 سال سابقه ی تاچی )، با 11 دانشجوی تازه کار تای چی با دامنه ی سنی 20 تا 25 (شش ماه تا یک سال تجربه تای چی) در دو حالت تمرین و استراحت مقایسه شد. فعالیت نورونی عملکردی نزدیک به مادون مغز (fNIRS)  همه ی افراد در دو حالت استراحت و تمرین به مدت پنج دقیقه توسط دستگاه تصویربرداری عملکردی مغز نیرسمارت (Nirsmart) با طول امواج 760 تا 580 نانومتر و فرکانس 10 هرتز مانیتور شد.

• تفاوت معنی داری بین LPFC-RSMC وجود دارد. این تفاوت ممکن است در اثر نروپلاستیسیتی وابسته به تجربه به وجود آمده باشد و به گونه ای توانایی مغز به تغییر ساختاری را در تمرین نشان می دهد. بنابراین ما می توانیم بگوییم که این تغییرات عملکردی مغز که در گروه ورزشکار حرفه ای تای چی مشاهده می شود، به فعالیت مستمر بلند مدت آنها در تمرینات مهارت های حرکتی خاص مربوط می شود.
• گروه حرفه ای تای چی همچنین قدرت اتصال عملکردی مغز کمتری را در نواحی فرونتال و پاریتال در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند. به نظر می رسد این کاهش به کاهش مصرف انرژی مورد نیاز برای کنترل شناختی و بار توجه و تمرکز کمتر ورزشکار تای چی در حالت استراحت مربوط می شود.
• اتصال عملکردی مغز در حالت تمرین هم بین گروه های حرفه ای و تازه کار تای چی به طور قابل ملاحظه ای متفاوت بود، که عمدتاً به صورت ضعیف شدن قدرت اتصالات عملکردی مغز در گروه حرفه ای در LPFC-RSMC، RPFC-LSMC و LSMC-RSMC خودش را نشان می دهد. نتایج رفتاری همچنین نشان دادند که گروه حرفه ای نمرات بالاتری در تمرکز، توجه و ادراک حرکتی داشتند.
• کاهش اتصال عملکردی بین نواحی مغز در گروه تای چی حرفه ای، تاثیر تمرین بلند مدت تای چی را بر بهبودی کارایی عصبی نشان می دهد. یعنی با بهبود سطح مهارت، اجرای کار خودکارتر می شود و مناطق خاصی از مغز به فعالیت های عصبی خاص همان حرکت اختصاص می یابد.

 بنابراین بر اساس نتایج کلی مطالعه ی حاضر می توان بیان کرد که تمرین طولانی‌مدت تای چی می‌تواند اثر سینرژیک ناحیه پیشانی - پاریتال مغز را کاهش دهد، که نشان می‌دهد ورزشکاران حرفه‌ای تای چی بار کنترل توجه کمتری در حالت استراحت دارند. این نتایج می تواند شواهد جدیدی را در زمینه اثر تمرین تای چی بر عملکرد مغز به وجود بیاورد که باعث می شود یک ورزشکار تای چی با نیاز بسیار کمی از اتصالات عملکردی درگیر، به مهارت های حرکتی عالی دست پیدا کند. این همان فرضیه ی کارایی بهتر عصبی است که در طول زمان با توسعه ی تدریجی پردازش درک بدن و تعامل عملکرد حرکتی بدست می آید.

منبع

تهیه شده توسط:

کارگروه نورواسپرت
 شاخه دانشجویی نقشه برداری مغز ایران
مدیریت ترویج و آموزش

جستجو و ترجمه خبر:
مصطفی سراب زاده، محقق نروفیزیوتراپی و فیزیولوژی تمرین