گزارش نشست بین المللی کارگروه عصب-روانشناسی زبان شاخه دانشجویی نقشه‌برداری مغز ایران
عنوان نشست:
کمینه‌گرایی و تازه‌ترین پیشرفت‌های آن
سخنران: دکتر سیمین کریمی، استاد دانشگاه آریزونا
تهیۀ گزارش: مصطفی برزگر، دانشجوی دکتری زبان‌شناسی دانشگاه علامه طباطبائی، همکار علمی کارگروه عصب-روانشناسی زبان شاخۀ دانشجویی نقشه‌برداری مغز ایران، سرپرست زیرگروه زبان‌شناسی زیستی
زمان نشست:
۳۰ خرداد ۱۴۰۱، ساعت ۲۰
مختصری دربارۀ موضوع:
انعطاف کمینه‌گرایی به سمت و سوی زیست‌شناسی و فیزیک است، یعنی پیش‌بردن مطالعات زبانی به‌سوی علوم طبیعی. همانطور که گالیله تصریح کرد، طبیعت ساده است و وظیفه دانشمند رسیدن به دستورالعملِ آن است. عزم زایشی به دنبال کمینه‌ترین فرمول از فرگشت، رشد، سازوکار و عملکرد زبان است. اتفاقا همانطور که پالمرینی (۲۰۱۶:۱) تصریح کرده است، «کمینه‌گرایی نظریه زبانی را هرچه بیش از پیش به فیزیک نزدیک کرده است». در آخرین پیشرفت‌ها و پژوهش‌ها در کمینه‌گرایی نیز می‌توان اصرار بسیار زیاد به صوری‌کردن و ریاضی‌‌محور کردن نظریه زبانی را مشاهده کرد. البته که چنین اصراری هیچ تعجبی ندارد به این خاطر که زبان‌شناسی در مقام علم قویاً نیازمند دستورالعمل‌های هم‌قطار با علوم طبیعی است. چامسکی هیچگاه چنین نگاهی را ترک نکرده و از سال ۲۰۱۷ تا به امروز نیز به تعدیل عملیات ادغام پرداخته و مفاهیم جدیدی مانند فضای‌کاری نحوی را به سازوکار نظری خود افزوده است که همۀ این مفاهیم با استدلال‌های زیستی-ریاضیاتی صورت‌بندی شده‌اند.
نوشته های مرتبط