نمی توانید توجه تان را سریع تغییر دهید؟ شاید مغزتان فاقد اتصالات لازم برای این کار است

یک مغز سالم می‌تواند توجه خود را از اشکال بزرگ به یکایک بخش‌های تشکیل دهنده‌ی آن شکل معطوف نماید. فرض کنید در یک آزمون شکلی متشکل از اشکال کوچک به سرعت در مقابل چشمان شما نمایان و پنهان شده و شما باید اگر تصویر سبز رنگ بود شکل بزرگ‌تر را نام ببرید و اگر تصویر سفید بود شکل کوچک‌تر را نام ببرید.

توانایی انجام این کار را انعطاف‌پذیری شناختی می‌نامند که در تمام رفتارهای ما نمود دارد.

سرعت انجام این انتقالِ تمرکز در افراد – از شکل بزرگ به کوچک – نرخ انتقال یا تغییر نام دارد، که شاخص انعطاف‌پذیری است. برای برخی افراد، این کار بسیار دشوار است. حتی با دانستن اصول آن، وقتی که اتفاقات به سرعت یکی پس از دیگری رخ می‌دهد تصمیم‌گیری دشوار است.

محققینِ دانشگاه پنسیلوانیا ۳۰ فرد را با همین آزمون مورد آزمایش قرار دادند و فعالیت مغزیشان را با fMRI اندازه‌گیری کردند. سپس سنجه‌های رفتار انسانی، ساختار و کارکرد مغز، و عملیات ریاضی به نام ترسیم پردازش سیگنال را ترکیب نمودند و اساس احتمالی انعطاف پذیری شناختی را به دست آوردند.

تحقیق آن‌ها یک همبستگی جدید ساختار-عملکرد رفتار انسانی را نشان داد. همچنین نشان می‌دهد که میزان چسبندگی سیگنال‌های مغزی به شبکه ماده‌ی سفید – یا سیستم بزرگراه مغز – با انعطاف‌پذیری شناختی در ارتباط است. این یعنی برخی مغزها به طور طبیعی از این مزیت برخوردارند که دستورات تغییر ناگهانی تمرکز را به درستی به انجام برسانند.

با معیار شناخت انسانی، تغییر و انعطاف‌پذیری در افراد، بسیار متفاوت است. حرکت از یک کار به کاری دیگر مدت زمان لازم برای واکنش نشان دادن به محرک را افزایش می‌دهد. برای بیماران مبتلا به سندروم‌های نورولوژیک، فشار بیشتر است و می‌تواند مانع توانایی فرد در انجام دادن امور روزانه شود.

تغییر یا انتقال تمرکز ذهنی همراه با تغییرات گذرا در فعالیت مغزی در آکسون‌های ماده سفید است.

محققین می‌گویند: رفتار ما با چگونگی ساختاربندی مغز و تا اندازه‌ای چگونگی پویایی یا تغییر آن در گذر زمان تعیین می‌شود. ما به دنبال یافتن راهی بودیم که بتوانیم هر دوی آن‌ها را همزمان مورد بررسی قرار دهیم.

با استفاده از داده‌های تجربی، دانشمندان نمودارِ ماده سفید مغز و نیز یک دور سیگنال‌های MRI عملکردی aligned و liberal به دست دادند. سیگنال‌های aligned نشانگر مواردی بودند که دارای کمترین فاصله با ماده سفید یا آناتومی بزرگراه بودند، در حالی که سیگنال‌های liberal نشانگر موارد انحرافی بودند.

نتایج آن‌ها نشان داد که هم‌ترازی میان اغلب سیگنال‌های عملکردی liberal و معماری زیرساز شبکه ماده سفید با افزایش انعطاف‌پذیری شناختی مرتبط است.

منبع: دانشگاه درکسل