هنگام تماشای درد دیگران، مغز زنان همدلی بیشتری نشان میدهد

عبارتی وجود دارد که خیلی از ما گاه و بیگاه آن را به زبان آورده‌ایم: "دردت را می‌فهمم". هرچند، میزان درک شما از درد دیگران ممکن است به جنسیت شما بستگی داشته باشد. این یافته‌ی کلیدی یک مطالعه‌ی جدید انجام شده توسط "لئوناردو کریستوف مور" پژوهشگر پسا دکترای روانپزشکی و علوم زیست-رفتاری دانشگاه UCLA و دکتر "مارکو لاکوبونی" مدیر آزمایشگاه تحریک مغزی در مرکز نقشه برداری مغز اهمنسون-لاولیس دانشگاه UCLA بود که فعالیت مغزی افراد را هنگامی که به تصاویر درد کشیدن دیگران واکنش نشان می‌دادند، مطالعه کردند.

چرا تصمیم گرفتند این مسئله را مطالعه کنند؟

لاکوبونی: ما چند سال پیش مقاله‌ای را منتشر کردیم که تمام یافته‌های علمی در مورد تفاوت‌های جنسیتی در همدلی را مرور می‌کرد، حتی وارد قلمروی جانوران هم می‌شد و این دنباله‌ای طبیعی بر آن مطالعه بود. در مرور متون پژوهشی، چیزی که واقعا کمبود آن احساس می‌شد مطالعه‌ای عظیم بود که از تصویربرداری مغزی برای بررسی همدلی استفاده کرده باشد.

این مطالعه چگونه ترتیب داده شد؟

کریستوف مور: شرکت کنندگان در دستگاه MRI دراز کشیدند و یک کلیپ ویدیویی را مشاهده کردند که در آن دست انسان با یک سرنگ سوراخ میشد یا به عنوان حالت کنترل، یک تکه پنبه روی آن قرار می‌گرفت. هدف دریافتن پاسخ‌های بازتابی فوری افراد –پاسخ‌های عصبی- نسبت به دیدن درد دیگران بود.

آن‌ها از نوعی فناوری استفاده کردند که به تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی یا fMRI معروف است. این فناوری چگونه عمل می‌کند؟

کریستوف مور: ما به سیگنال وابسته به سطح اکسیژن خون یا سیگنال BOLD توجه می‌کنیم که مقیاسی از نسبت خون با اکسیژن زیاد به خون کم اکسیژن و مرتبط با جریان خون وارده است، و ما به تغییرات جریان خون درشرایط مختلف توجه می‌کنیم. با استفاده از آن می‌توانیم استنباط کنیم که ناحیه مشخصی از مغز در یک شرایط نسبت به شرایط دیگر بیشتر یا کمتر فعال است.

یافته کلیدی چه بود؟

کریستوف مور: داده‌های ما نشان می‌دهند که زنان در احساس درد دیگران، درک احساسی که شخص دیگر در حال حاضر دارد، بهترند. شرکت کنندگان زن در این مطالعه فعالیت نسبتا بالاتری را در ناحیه حسی مربوط به درد در مغز نسبت به همتایان مرد خود نشان دادند.

لاکوبونی بیان کرد: یک راهی که من درد شما را درک می‌کنم این است که در مغز خودم تقلید می‌کنم که چه اتفاقی برای من می افتاد اگر خودم درد را احساس می‌کردم. و در زنان، ناحیه ای که درد دیگران را تقلید می‌کند پاسخ وسیعتری نشان می‌دهد. این یک نشانه است که پاسخ زنان همدلانه‌تر است؛ آنان درد دیگران را بیش از شرکت کنندگان مرد احساس می‌کنند.

چرا مهم است که این تفاوت‌ها را در پاسخ مغز در میان جنسیت‌های مختلف مطالعه کنیم؟

لاکوبونی : در تحقیق علمی، مهم است که دریابیم چگونه مغز زنان و مردان تفاوت می‌کنند چون می‌تواند به ما کمک کند تا درمان‌های ویژه را از نظر ساختاری بهتر مورد هدف قرار دهیم. این امر در حال حاضر چندان رخ نمی‌دهد، اما باید بیشتر به این موضوع توجه شود. حوزه‌ی پزشکی در تلاش است تا بیشتر به سمت رویکرد پزشکی شخصی‌سازی شده حرکت کند.

برای مثال فرض کنید که سه نفر در یک اتاق هستند – دو مرد و یک زن – و اینکه همه آن‌ها بیماری یکسانی دارند و همه قرار است که قرص یکسانی را بگیرند. اگر بدانیم که مردان و زنان در شیوه‌ای که به داروی خاصی پاسخ می‌دهند تفاوت میکنند، ما ممکن است بخواهیم تا مقادیر متفاوتی از دارو به آن‌ها بدهیم.

اهمیت آگاهی از تفاوت‌ها در همدلی به طور خاص چیست؟

لاکوبونی بیان کرد: وقتی بحث همدلی است، تفاوت‌ها در مغز تلویحات پزشکی دارند. بهترین مثالی که می‌توانم بزنم اسکیزوفرنی است. ما میتوانیم برخی علائم اسکیزوفرنی را خیلی خوب درمان کنیم. وقتی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی دچار توهم می‌شوند، ما می‌توانیم به آن‌ها قرص‌های خاصی بدهیم و آنها پس از آن دیگر دچار توهم نمی‌شوند. اما برای برخی افراد عملکرد اجتماعی آن‌ها - طوری که در زندگی روزمره عمل می‌کنند – می‌تواند به طور خیلی زیادی مختل شود. این به خاطر آن است که آنه‌ا اختلالی در موضوعی به نام شناخت اجتماعی دارند، که یعنی آن‌ها عناصر اجتماعی شایسته‌ای نیستند. و یکی از مهارتهای بنیادین یک عنصر اجتماعی شایسته بودن همدلی است.

پس درک تفاوتهای جنسیتی در همدلی می‌تواند این امکان را فراهم کند تا متوجه شویم چرا اختلالات روانی مردان را بیشتر از زنان تحت تاثیر قرار می‌دهند.

لاکوبونی بیان کرد: یکی از نقش‌های عمده این مقاله این است که به ما این امکان را می‌دهد تا ساز و کاری که این تفاوت را میان زنان و مردان در همدلی ایجاد می‌کند، درک کنیم. رفتار زنان ممکن است همدلانه‌تر باشد چون آن‌ها حقیقتا مشکل و حالت هیجانی شما را درک می‌کنند. آن‌ها با تمام وجودشان آن را احساس می‌کنند.

منبع: neuroscience news

مترجم: کیوان زیدعلی، عضو شاخه دانشجویی نقشه برداری مغز ایران