حسگر جدید مغزی پاسخ سوالات ما درباره آلزایمر را به همراه خواهد داشت

دانشمندان دانشکده ی پزشکی دانشگاه ویرجینیا ابزاری برای نظارت بر ارتباطات درون مغز طراحی کرده و توسعه داده اند. این ابزار در همین ابتدای کار، توضیحی درباره دلیل اثر محدود داروهای آلزایمر به دست داده و مشخص کرده که چرا با کنار گذاشتن این داروها، وضعیت بیماران بدتر از گذشته می شود.

محققان انتظار دارند این روش جدید اثرات قابل توجهی بر درک ما از افسردگی، اختلالات خواب، اوتیسم، بیماری های عصبی و مشکلات روانی جدی، داشته باشد. محققان می گویند این روش می تواند سرعت پیشرفت تحقیقات علمی در حوزه ی مغزی را افزایش داده و توسعه ی درمان های جدید را تسهیل کند.

جولیوس ژو، محقق ارشد پروژه از دپارتمان داروسازی دانشگاه ویرجینیا، می گوید:" حالا ما می توانیم نحوه ی ارتباط سلول ها با یکدیگر را با جزئیات بسیار دقیق و واضح در مغزهای بیمار و سالم ببینیم."

روش جدید توسعه داده شده توسط ژو و همکارانش به دانشمندان اجازه می دهد گذارهای درون مغز را در مقیاس میکروسکوپیک و نانوسکوپیک، مطالعه و ارزیابی کنند. این روش از ترکیب یک حسگر بیولوژیک با دو متد تصویربرداری بسیار پیشرفته، به دست آمده است.

این رویکرد می تواند گذارهای تنظیم شونده ی عصبی یا Neuromodulatory Transmission را به صورت کمی اندازه گیری کند. این گذارها به اختلالات مغزی مهمی مانند اعتیاد، آلزایمر، اختلال افسردگی و اسکیزوفرنی مرتبط است. علاوه بر این، این گذارها را می توان به اوتیسم، صرع، اختلال غذا خوردن و اختلالات خواب نیز مرتبط کرد.

گذارهای تنظیم شونده عصبی همان گذارهای "آهسته" مغزی هستند. معمولا این گذارها شامل تعداد زیادی نورون، در ناحیه ی بزرگی از مغز می شوند. در طرف مقابل، گذارهای بسیار سریع وجود دارند که به صورت نورون به نورون اتفاق می افتند.

در بیماری آلزایمر، ژو و همکارانش سطح بسیار بالایی از کنترل و دقت را در گذارهای تنظیم شونده ی عصبی کشف کردند که پیش‌تر فرض می شد رندوم و کم دقت باشند. دانشمندان معتقدند که داروهای رایج آلزایمر، داروهای منع کننده ی استیل کولین استراز، ممکن است این ارتباطات دقیق را بلوکه کنند. به اعتقاد محققان همین ممکن است دلیل اثر محدود این داروها باشد.

پس از آن، دانشمندان به دنبال آن رفتند که اثرات دراز مدت این داروها بر روی مغز را پیدا کنند، تا شاید بتوانند بدتر شدن وضعیت بیمار، بعد از قطع دارو را توضیح دهند. ژو می گوید:" این روش جدید نقص های ایجاد شده در بیماری آلزایمر را با دقتی که تا به حال مشاهده نشده، در رزولوشن مکانی و زمانی، به ما نشان می دهند تا بتوانیم هدف داروهای مربوط به الزایمر را با دقت تشخیص دهیم."

محققان می گویند آلزایمر تنها شروع ماجراست. این روش جدید کاربری های بسیار وسیعی در سرتاسر گستره ی بیماری ها و اختلالات روانی و عصبی خواهد داشت. دانشمندان پیش بینی می کنند که در سال های آینده، این روش می تواند به پزشکان کمک کند که درک بهتری از بیماری های عصبی و مشکلات روانی داشته باشند، بر اثرات داروها برای طراحی درمان های احتمالی نظارت کنند، ژن های بیماری زا را شناسایی و درمان های بهتر و اختصاصی تری برای هر بیمار طراحی کنند.

ژو می گوید:" اگر ما بتوانیم مشکل را به خوبی ببینیم، می توانیم به خوبی برای درمان آن آماده شویم."