fMRI چگونگی تأثیر تروما بر مغز را آشکار می‌کند
MRI عملکردی (fMRI) تفاوت‌هایی را در نحوه‌ی واکنش مغز افراد به رویدادهای آسیب‌زا نشان می‌دهد و این تفاوت‌ها ممکن است پیامدهای منفی درازمدت سلامت روان را پیش‌بینی کنند. این نتایج بیان می‌کنند که نمودارهای فعالیت مغزی افراد که توسط fMRI به دست می‌آیند می‌توانند درمان آن‌ها را بهبود بخشد.
نمودارهای قابل اعتماد و پیش بینی کننده‌ی پاسخ استرس می‌تواند مراقبت‌های بالینی را بهبود بخشد، و به ارائه دهندگان درمان کمک می‌کند تا درمان‌های موثرتری را متناسب با نیاز و شرایط فرد نجات یافته از تروما ارائه دهند. مغز هر فرد به استرس ناشی از یک رویداد آسیب‌زا واکنش متفاوتی نشان می‌دهد، به طوری که برخی از افراد یک واکنش اولیه قوی نشان می‌دهند که با گذشت زمان از بین می‌رود در حالی که برخی دیگر، علائم استرس طولانی مدت را تجربه می‌کنند و فعالیت‌های روزانه‌شان دچار اختلال می‌شود.
این تحقیق، بخشی از مطالعه‌ی Aurora NIMH است که بیش از 3000 نفر را تا 12 ماه پس از تجربه یک رویداد آسیب‌زا تحت نظر قرار داد. این گروه 68 شرکت کننده را انتخاب کردند که پس از یک تصادف رانندگی در بخش اورژانس تحت درمان قرار گرفته بودند. دو هفته پس از این رویداد آسیب‌زا، فعالیت مغز افراد، در حالی که یک سری از کارهای مبتنی بر رایانه را انجام می‌دادند، با استفاده از fMRI اندازه‌گیری شد. این فعالیت‌ها باعث واکنش به نشانه‌های تهدید اجتماعی، نشانه‌های پاداش و موقعیت‌هایی که تکانشگری آن‌ها را آزمایش می‌کرد می‌شد.
شرکت‌کنندگان در مطالعه همچنین طی شش ماه از طریق نظرسنجی‌های دیجیتال، علائم اختلال استرس پس از سانحه، افسردگی، جدا شدگی، اضطراب و تکانشگری را گزارش کردند.
شرکت‌کنندگان به چهار دسته تقسیم شدند:
واکنشی/ مهار نشده: فعالیت قوی مرتبط با تهدید و پاداش و پاسخ فعالیت مهاری ضعیف
پاداش کم/ تهدید زیاد: فعالیت قوی مرتبط با تهدید و فعالیت مرتبط با پاداش کم
پاداش زیاد: فعالیت پاداش قوی، پاسخ مهاری ضعیف و بدون فعالیت تهدید
مهار شده: تهدید کم، مقداری مهار شدگی و فعالیت پاداش کم
در مقایسه با گروه‌های دیگر، گروه اول دارای علائم حادتر استرس پس از سانحه و اضطراب در طی شش ماه پیگیری بودند. نویسندگان خاطرنشان کردند که هیچ ارتباطی بین هیچ یک از نمودارهای فعالیت مغزی و سایر پیامدها مانند افسردگی، جدا شدگی یا تکانشگری وجود ندارد.
NIMH گفت: این یافته اولیه نشان می‌دهد که چرا برخی از افراد در برابر اثرات روانی طولانی مدت پس از تروما آسیب پذیرتر هستند.
این موسسه گفت: «ارتباط بین واکنش‌پذیری با پاداش بالا (به عنوان بخشی از گروه واکنشی/ مهار نشده) و علائم طولانی‌مدت غیرمنتظره بود، زیرا مطالعات قبلی نشان‌دهنده‌ی ارتباط بین واکنش‌پذیری با پاداش کم و استرس پس از تروما و افسردگی است. محققان پیشنهاد می‌کنند که واکنش پذیری پاداش، توجه بیشتری را در مطالعات آینده به عنوان یک عامل خطر بالقوه برای علائم مرتبط با استرس پس از تروما ضروری می‌کند.
منبع:
نوشته های مرتبط