مناطق بینایی و حسی مغز در کودکان مبتلا به اوتیسم، ممکن است دارای پیوندهای ضعیفی باشند

براساس مطالعه‌ای نوین، ارتباط مناطق مغزی درگیر در پردازش بینایی با مناطقی که پردازش اطلاعات حسی را به عهده دارند در کودکان اوتیسمی نسبت به گروه کنترل، ضعیف‌تر است. در برخی کودکان اوتیسمی، این ضعف ارتباط با آسیب کمتر به رفتارهای اجتماعی همراه است.

این تیم روی اتصالات بین قشر بینایی و شبکه‌ی برجسته (salience) مغز، که مهمترین اطلاعات حسی را مشخص می‌کند، تمرکز ‌کرده ‌است. این شبکه شامل اینسولای قدامی است که در ادراک حسی و پردازش اطلاعاتی که برای رفتارهای اجتماعی مهم است، نقش دارد.

این تیم اختلافاتی بین کودکان اوتیسمی و گروه کنترل مشاهده‌کردند، اما در بین کودکان مبتلا ‌به اوتیسم نیز تفاوت‌هایی پیدا‌ شد و این نشان می‌دهد که هیچ الگوی اتصال یکسانی در طول طیف اوتیسم یافت نمی‌شود.

این مطالعه به پیچیدگی فزاینده‌ی تصویری که از ارتباط در اوتیسم داریم، می‌افزاید. برخی تحقیقات نشان داده‌اند که مغز افراد مبتلا به اوتیسم در مناطق مجاور هم بیش‌ از ‌حد اتصال برقرار‌کرده‌ است و در مناطقی که از هم دورتر هستند، کم‌تر از حد معمول به‌هم پیوسته‌اند. اما یافته‌ها متناقض بوده‌است.

جاو کین استادیار دانشگاه سن‌دیگو در کالیفرنیا می‌گوید: "این مانند تئوری‌های قبلی نیست که در آن همه چیز یا بیش ‌از ‌حد به هم پیوسته یا کمتر از حد معمول در ارتباط باشد. قطعاً چیزهای بیشتری در داستان وجود دارد."

بینایی و رفتار:

محققان از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی برای اسکن مغز ۹۳ کودک و نوجوان، از جمله ۵۰ بیمار مبتلا به اوتیسم، در سنین ۷ تا ۱۸ سال، استفاده نمودند و درحالی که فرد در اسکنر دراز کشیده بود، الگوهای ارتباط عملکردی - میزان همگام‌سازی فعالیت در مناطق مختلف مغز- را اندازه‌گیری کردند. این روش از مغز در حالت استراحت تصویر می‌گیرد.

آنها دریافتند که کودکان مبتلا‌به اوتیسم نسبت به گروه کنترل ارتباط کمتری بین شبکه‌ی بینایی و اینسولای قدامی چپ دارند. آنها همچنین اتصالی کمی بیشتر در شبکه بصری دارند.

محققان همچنین از پرسشنامه‌هایی برای ارزیابی الگوهای پردازش حسی کودکان، توانایی‌های اجتماعی و عملکرد اجرایی استفاده کردند – مجموعه‌ای از مهارت‌ها که شامل برنامه ریزی و سازماندهی است.

این تیم تحقیقاتی از والدین کودکان پرسیدند که فرزاندانشان چگونه به محرک‌های بینایی پاسخ می‌دهند - برای مثال، آیا آنها از چراغ های روشن اذیت می‌شوند؟

آنها کودکان اوتیستیک را بر اساس نمرات خود گروه‌بندی کردند. نمرات بالاتر از میانه، شبیه به نمرات کودکانِ در حالِ رشدِ عادی است.

این تیم نشان داد که الگوهای ارتباط عملکردی کلی در کودکان مبتلا ‌به اوتیسم با نمرات زیر و بالاتر از میانه یکسان است.

در گروه با مشخصات بصری معمولی بیشتر، هیچ ارتباطی بین اتصالات و رفتارهای اجتماعی وجود ندارد. اما در گروه دیگر، بطور متوسط کودکانی که ارتباط کمتری بین شبکه بینایی و اینسولا دارند، از توانایی‌های اجتماعی بهتری برخوردار هستند.

جاو کین می‌گوید: "این یافته تعجب‌آور است؛ زیرا محققان انتظار دارند که ارتباطات غیرعادی بیشتر منجر به مشکلات رفتاری بیشتر شود."

جفری اندرسون، متخصص تصویربرداری عصبی می‌گوید: "این نتایج، اطلاعات جالب جدیدی را جهت درک ارتباط و اتصال در اوتیسم می‌افزاید، اما در کل این زمینه‌ی تحقیق برای بیان هرگونه اظهار نظر قطعی بسیار دشوار است."

اندرسون می‌گوید: "اکنون مطالعات و مقالات زیادی وجود دارد، و متاسفانه کمی گیج‌کننده است، زیرا شما برخی از آنها را در راستای اتصال بیشتر و برخی را در راستای اتصال کمتر مشاهده می‌کنید، و بستگی دارد کدام یک از اینها به چشم شما خورده باشد."

این یافته‌ها همچنین می‌تواند نشان دهد که پردازش حسی در مغز به نوعی در رفتارهای اجتماعی مشاهده شده در اوتیسم نقش دارد.

چارلز گیلبرت، استاد عصب شناسی در راکفلر می‌گوید: " فکر کردن به این که پردازش حسی به همان اندازه که در اوتیسم ممکن است نقش داشته باشد، در هر چیزی که به تعاملات اجتماعی مربوط است هم می‌تواند ایفای نقش کند، جالب است."

منبع: spectrumnews.org