کمبود خواب بر احساسات انسان تأثیر منفی می‌گذارد

تیم تحقیقاتی به سرپرستی فویی شو و جیا می، با استفاده از مدل‌های حیوانی، به بررسی تأثیر کمبود خواب بر هیپوکامپ مغز پرداختند که به شناسایی پروتئین محافظ به نام پلئیوتروفین (PTN) انجامید. سطح این پروتئین در موش‌هایی که از خواب کافی محروم بودند، به طور چشمگیری پایین‌تر بودکه منجر به مرگ نورون‌ها می‌شد.

یک تحقیق پیشگامانه از تغییرات بیولوژیکی ناشی از کمبود خواب و تأثیر آن بر هیپوکامپ مغز، که مسئول یادگیری و حافظه است، پرده برداشته است. تیم تحقیقاتی فویی شو، جیا می‌و همکاران به بررسی پروتئین‌ها و RNA – که حامل اطلاعات ژنتیکی هستند – پرداخته و آسیب ناشی از بی‌خوابی را با تغییرات در این مولکول‌ها مرتبط دانسته‌اند.

برای شروع، پژوهشگران ارزیابی کردند که چگونه موش‌ها پس از دو روز کمبود خواب، در یک ماز ساده راه می‌یافتند و یاد می‌گرفتند که اشیاء جدید را شناسایی کنند. با استخراج و آنالیز پروتئین‌های موجود در هیپوکامپ موش‌های آزمایش شده، آن‌ها تغییراتی را در فراوانی برخی مولکول‌های خاص کشف کردند که رابطه مستقیم با کمبود خواب داشت. تمرکز این تحقیقات بر روی پروتئین خاصی به نام پلئیوتروفین (PTN) بود که در حیوانات دچار کمبود خواب به شکل قابل ملاحظه‌ای کاهش داشت.

در ادامه، پژوهشگران به مطالعات ژنتیکی در انسان نگاه کردند و دیدند که PTN در آلزایمر و بیماری‌های عصبی سایر انسان‌ها نقش دارد. این یافته جدید نشان می‌دهد که خواب برای حفاظت از مغز بسیار مهم است و PTN را به عنوان یک نشانگر برای مشکلات شناختی ناشی از بی‌خوابی پیشنهاد می‌کند.

بنابراین، یافته‌های این تحقیق می‌توانند گامی مهم در درک بهتر چگونگی تأثیر کمبود خواب بر مغز و توسعه رویکردهای جدید برای درمان و پیشگیری از بیماری‌های مرتبط با کمبود خواب باشند. نتایج این مطالعه همچنین می‌توانند به توسعه راهکارهای تشخیصی و درمانی مبتنی بر شناسایی و تنظیم سطح پروتئین PTN کمک می‌کند، که این خود پیشرفت عمده‌ای در حوزه نورولوژی و روانپزشکی تلقی می‌شود.

در نهایت، این مطالعه تاکید می‌کند که فواید خواب فراتر از رفع خستگی روزانه است و ممکن است به مثابه عنصری حیاتی برای جلوگیری از افت عملکرد مغزی در طول عمر انسان عمل کند.

منبع: neurosciencenews