تحریک جریان مستقیم فرا جمجمه ای مغز، خستگی ناشی از ام‌اس را کاهش می دهد.

بر اساس تحقیقات جدید مرکز مراقبت جامع مولتیپل اسکلروزیس، افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) که تحت یک شکل غیرتهاجمی تحریک الکتریکی مغز قرار گرفتند، کاهش قابل توجهی در خستگی، که یک علامت شایع و اغلب ناتوان کننده این  بیماری است داشتند.

براساس یافته ­هایی که به تازگی به صورت آنلاین در مجله مولتیپل اسکلروزیس منتشر شده است، در مقایسه با بیمارانی که در یک بازوی دارونمای این مطالعه ثبت نام کرده بودند، مشخص شد آن­هایی که این تحریک را دریافت کرده ­اند. ­که تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال یا tDCS نامیده می­ شود در مقیاس با ۳۲ نقطه ای که شدت خستگی را اندازه گیری می­ کند، حدود شش نقطه افت داشته اند.

از آنجا که خستگی یکی از علائم شایع بیماری ام اس است و درمان موثری برای درمان آن وجود ندارد، محققان با استناد به یافته های خود به نقش آینده این فن آوری در درمان خستگی اشاره می­ کنند. با این حال، آن­ها همچنین نسبت به نیاز به تایید یافته­ ها در مطالعات بزرگ­تر هشدار می دهند  و به شدت به افراد مبتلا به MS هشدار می­ دهند که تکنولوژی­ های تحریک بیش از حد را در خانه یا خارج از یک محیط تحقیقاتی دقیق امتحان نکنند.

لورن کروپ، نویسنده ارشد این مطالعه، پروفسور نانسی گلیکنهاوس پیر، پروفسور روانپزشکی اعصاب کودکان در دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک و مدیر این مطالعه می‌گوید: خستگی یکی از رایج‌ترین علائمی است که بر کیفیت زندگی بیماران ام‌اس تأثیر می‌گذارد و پزشکان گزینه‌های درمانی خوبی ندارند. مرکز مراقبت جامع مولتیپل اسکلروزیس با این حال، نتایج مثبت مطالعه ما نشان می ­دهد که tDCS ممکن است در کاهش خستگی مفید باشد. گام بعدی این است که ببینیم آیا می­ توان این مزایا را در مطالعات بزرگتر تکرار کرد یا خیر. اما یافته­ های اولیه ما بسیار امیدوارکننده است.

حدود ۷۵ درصد از افراد مبتلا به ام اس خستگی را از مهم ترین علائم بیماری خود گزارش می­ کنند. داروها، مانند داروهایی که نارکولپسی را درمان می­ کنند، درمان ­های مبتنی بر رفتار و حتی برنامه های ورزشی اغلب تجویز می شوند اما مشخص شده است که اغلب غیرقابل اعتماد هستند.

این امر باعث شد تا محققان دانشگاه نیویورک، tDCS را مورد مطالعه قرار دهند، یک درمان غیرتهاجمی که در مطالعات عصب شناسی قبلی، از جمله مطالعات ام اس، نویدبخش بود. در طول tDCS، یک جریان الکتریکی مستقیم با دامنه کم، از طریق الکترودهای قرار گرفته روی پوست سر از طریق یک هدست اعمال می ­شود. هدف فعلی قشر پیش پیشانی جانبی مغز است که تحقیقات قبلی نشان داده ­اند ایمن و قابل تحمل است و شواهد نشان می­ دهد که ممکن است در خستگی و علائم شناختی نقش داشته باشد.

در این مطالعه کنترل شده، ۲۷ فرد مبتلا به ام اس به صورت تصادفی در حین انجام یک بازی آموزشی شناختی که سرعت پردازش و حافظه کاری را هدف قرار می دهد، تحت درمان TDCS یا دارونما قرار گرفتند. آن ها در جلسات ۲۰ دقیقه ای، پنج روز در هفته، در خانه های خود شرکت کردند. شرکت کنندگان با یکی از اعضای تیم مطالعه به صورت ویدیو کنفرانس صحبت می­کردن هدست خود را سر جای خود قرار می ­دادند یک کد یک بار مصرف منحصر به فرد برای فعال سازی آن دریافت می­ کردند و در درمان ۲۰ دقیقه ای tDCS یا دارونما شرکت می ­کردند. پانزده بیمار TDCS دریافت کردند در حالی که ۱۲ بیمار دارونما دریافت کردند.

پس از ۲۰ جلسه، شرکت کنندگان سطح خستگی خود را با استفاده از یک مقیاس اندازه گیری به نام سیستم اطلاعات اندازه گیری پیامدهای گزارش شده بیمار گزارش کردند که خستگی را در نمره حداکثر ۳۲ درجه بندی می­کند و اعداد بالاتر با خستگی بیشتر ارتباط دارد. محققان یک کاهش معنی دار آماری را در گروهی که تحت TDCS قرار گرفته بودند در مقایسه با گروه دارونما گزارش کردند، و شرکت­ کنندگان به طور متوسط یک افت ۵.۶ امتیازی در خستگی را تجربه کردند در حالی که شرکت کنندگان کنترل در واقع شاهد افزایش ۰.۹ امتیازی در خستگی بودند.

یافته ها همچنین نشان داد که درمان های بیشتر ممکن است منجر به سود بیشتر شود، و کاهش خستگی پس از ۲۰ جلسه در مقایسه با ۱۰ جلسه در یک مطالعه اولیه بیشتر است. علاوه بر این، نشان داده شد که شرکت کنندگانی که بیش­ترین میزان خستگی را در ابتدای مطالعه داشتند، بیش­ترین مزایا را نیز تجربه کردند. علاوه بر این، به گفته محققان، بسیاری از شرکت کنندگان مزیت قابل توجهی را تجربه کردند که خستگی آن ها را به سطوح نزدیک به نرمال باز می گرداند.

لی چاروت، نویسنده اصلی این مطالعه و استادیار عصب شناسی و مدیر تحقیقات ام اس در دانشگاه پزشکی لانگون نیویورک می گوید: این داده ها نشانه امیدوارکننده­ای هستند که ما می توانیم از tDCS برای کمک به بیماران مبتلا به ام اس در مدیریت خستگی آن ها استفاده کنیم، و ادامه درمان ممکن است نتایج بهتری را نشان دهد. نکته مهم این است که tDCS می تواند از راه دور به بیماران در خانه تحویل داده شود و یک گزینه عملی برای بیماران، به خصوص بیماران مبتلا به محدودیت های مرتبط با ام اس ام اس را ارائه دهد.

مکانیسم دقیق tDCS مشخص نیست و نیاز به تحقیقات بیشتری دارد. تصور می شود که تحریک پذیری قشر مغز را با آسان تر کردن شلیک نورون ها و در نتیجه بهبود ارتباطات و تسریع یادگیری که در طول توان بخشی رخ می دهد، تغییر می دهد.

برای مشاهده منبع کلیک کنید.