مغز و رفتارهای با انگیزه‌ی اجتماعی

اینکه ما چقدر برای یک کالا ارزش قائل هستیم، غالباً با آنچه دیگران دارند مرتبط است. ممکن است جدیدترین مد را بخواهید، اما نه آن چه که همه دارند. یا مثلاً برنده شدن یک ناهار رایگان در رستوران مورد علاقه‌تان درحالی که شخص دیگری یک‌میلیون دلار برنده شده است، برای شما عالی به نظر نرسد. اکنون محققان در ژاپن منطقه‌ای از مغز را کشف کرده‌اند که این نوع رفتارها را در میمون‌ها کنترل می‌کند.

در مطالعه‌ی آن‌ها تیمی از محققان موسسه‌ی ملی علوم طبیعی در اوکازاکی ژاپن نشان می‌دهند که وقتی میمون‌ها فکر می‌کنند میمون‌های دیگر می‌خواهند پاداش بگیرند، پاداش خودشان کمتر جذاب می‌شود. این مسئله مشهود بود که میمون‌ها در حالی که منتظر پاداش خود بودند، لب‌های خود را می‌لیسیدند. این تیم دریافت که این لیسیدن زمانی که پیش‌بینی می‌شود میمون‌های بیشتری پاداش دریافت خواهند کرد، افزایش می‌یابد و هنگامی که پیش‌بینی می‌شود که میمون دیگری به جای آن، پاداش دریافت می‌کند، کاهش می‌یابد.

این رفتار در مغز نیز بازتاب داشت؛ همان طور‌که آتسوشی نوریتا، نویسنده‌ی اول مقاله، توضیح می‌دهد: "ما بین فعالیت مغز در هیپوتالاموس جانبی و عمل لیسیدن که نشان‌دهنده‌ی میزان ارزشمند ‌شمردن پاداش است، ارتباط واضحی یافتیم." این تیم فعالیت نورون‌ها را، زمانی که میمون‌ها تصاویری را مشاهده می‌‌کردند که نشان می‌داد شانس دریافت پاداش برای آن‌ها یا میمون‌های دیگر وجود دارد، ثبت می‌کردند. دانشمندان دریافتند که برای برخی سلول‌ها فرکانس تولید پتانسیل‌ عمل با احتمال دریافت پاداش افزایش ‌یافته و با احتمال این که میمون دیگر پاداش دریافت می‌کند کاهش می‌یابد.

آزمایش دوم نشان‌داد که نواحی مغزی یکسانی برای مشاهدات اجتماعی لازم است تا بر میزان ارزش‌گذاری پاداش توسط میمون‌ها تأثیر بگذارد. هنگامی که دانشمندان به‌طور موقت هیپوتالاموس جانبی را با استفاده از داروی بازدارنده از‌ کار ‌انداختند، عمل لیسیدن میمون‌ها هنگامی که آنها پیش بینی می‌کردند خودشان پاداش دریافت‌ می‌کنند بدون تغییر بود- هنوز با شانس پاداش افزایش می‌یافت. با این حال، وقتی متوجه می‌شدند که احتمال دارد میمون دیگر آن پاداش را بدست‌آورد، میزان لیسیدن با شانس پاداش ارتباطی نداشت.

این رفتار شبیه زمانی بود که از دریافت پاداش میمون دیگر جلوگیری می‌شد یا به کل آن میمون غیبت داشت.

ماساکی ایزودا، رهبر تیم می‌گوید: "بدون هیپوتالاموس جانبی عملکردی، به نظر می‌رسید که میمون‌ها دیگر آنچه را که به عنوان یک وضعیت اجتماعی می‌دیدند، پردازش نمی‌کنند. بنابراین، ما اعتقاد داریم که هیپوتالاموس جانبی برای شکل‌دادن به رفتارهایی با انگیزه اجتماعی ضروری است، البته شاید این با هماهنگی سایر نواحی مغزی مانند قشر مِدیال فرونتال اتفاق می‌افتد."

منبع: نوروساینس نیوز