مطالعات، نورونهای درگیر در فرآیند خشونت را شناسایی میکنند.
محققین سوئدی، به اطلاعات جدیدی در رابطه با مکانیزم بیولوژیک مبنای رفتارهای خشونتآمیز دست یافتهاند.
محققین سوئدی، به اطلاعات جدیدی در رابطه با مکانیزم بیولوژیک مبنای رفتارهای خشونتآمیز دست یافتهاند. طبق گزارش ارائه شده در مجلهی Nature Neuroscience، طی مطالعهای بر موشها، آنها گروهی از سلولهای مغزی را شناسایی کردند که میتوانند به رفتارهای خشونتآمیز مرتبط شده، و دستکاری شوند تا واکنش خشونتآمیز را کنترل کنند.
اکنون یک مطالعه روی موشهای نر نشان داده که اعصاب موجود در هیپوتالاموس ( Ventral Permammillary Nucleus (PMv)) – قسمتی از مغز که بسیاری از تحریکهای اساسی توسط آن کنترل میشود – نقش مهمی در شروع رفتار خشونتآمیز دارند.
طی آزمایشی یک موش نر جدید به قفسی که در آن موشهای نر دیگری زندگی میکردند، وارد میشد. بر اساس بررسی موشهایی که رفتارهای خشونتآمیز شدیدی از خود بروز میدادند، دارای نورونهای فعالتری در قسمت MPv بودند.
با استفاده از تکنیک اپتوژنتیک، تکنیکی که در آن از نور برای کنترل نورونها استفاده میشود، محققان دریافتند که با تحریک نورونهای منطقهی PMv موشها رفتار خشونتآمیزی از خود بروز میدهند، حتی در شرایطی که حیوانات حمله نمیکنند. آنها همچنین دریافتند که با منع این نورونها از فعالیت، آنها قادر بودند حالت تهاجمی را مختل کنند.
نقشه برداری از این نورونها همچنین نشان داد که آنها میتوانند دیگر مناطق مغز، از جمله مرکز پاداش را نیز فعال کنند.
آنها همچنین دریافتند که با فعال کردن سلولهای PMv برای مدت زمان کوتاه، جرقهی فورانهای عصبی درازمدتی زده میشود، که میتواند چیزی را که همهی ما تجربه کردهایم، توضیح دهد؛ این که چگونه پس از خاتمهی یک درگیری، برای مدت طولانی حالت دشمنی و تخاصم پیدا میکنیم.
آنها امیدوارند یافتههایشان بتواند زمینهساز رویکردهای جدیدی در کنترل و مدیریت رفتارهای خشونتآمیز باشد.
رفتارهای تهاجمی میتوانند باعث آسیبرسانی و ضربههای روحی ماندگاری در بسیاری از افراد شوند، که پیامدهای پرهزینهی ساختاری و اقتصادی برای جامعه خواهد داشت.
منبع: نیوز مدیکال
نوشته های مرتبط