فناوری جدید ردیابی چشم را به عنوان علائم زیستی برای عملکرد مغز و آسیب مغزی به کار می برد
بر اساس مطالعه‌ای که به صورت آنلاین در نشریه منتشر شد، محققان مرکز پزشکی NYU Langone فناوری جدیدی را به کار برده اند که می‌تواند مکان و تأثیر آسیب مغزی را تنها با ردیابی حرکات چشم بیماران هنگام تماشای موزیک ویدیو برای کمتر از چهار دقیقه ارزیابی کند. این مطالعه نشان می دهد که استفاده از فناوری ردیابی چشم ممکن است یک نشانگر بیولوژیکی بالقوه برای ارزیابی عملکرد مغز و نظارت بر بهبود بیماران مبتلا به آسیب مغزی باشد.
تحقیقات منحصربه‌فردی که توسط مرکز پزشکی NYU Langone انجام میشود از ویدیوهای موسیقی برای مطالعه حرکات چشم استفاده می‌کند. بر اساس مطالعه‌ای که به صورت آنلاین در نشریه منتشر شد، محققان مرکز پزشکی NYU Langone فناوری جدیدی را به کار برده اند که می‌تواند مکان و تأثیر آسیب مغزی را تنها با ردیابی حرکات چشم بیماران هنگام تماشای موزیک ویدیو برای کمتر از چهار دقیقه ارزیابی کند. این مطالعه نشان می دهد که استفاده از فناوری ردیابی چشم ممکن است یک نشانگر بیولوژیکی بالقوه برای ارزیابی عملکرد مغز و نظارت بر بهبود بیماران مبتلا به آسیب مغزی باشد.
این مطالعه به رهبری اوزما صمدانی، MD، PhD، رئیس جراحی مغز و اعصاب در سیستم مراقبت های بهداشتی بندر نیویورک و مدیر مشترک مرکز کهنه سربازان استیون و الکساندرا کوهن برای مطالعه استرس پس از سانحه و آسیب مغزی تروماتیک در NYU Langone انجام شد. با 169 جانباز؛ که 157 نفر از آنها از نظر عصبی سالم بودند و 12 نفر یا دارای ضعف در اعصاب حرکت دهنده چشم یا تورم مغز در مجاورت آن اعصاب بودند. این اعصاب بر نحوه حرکت چشم به بالا و پایین و پهلو به پهلو تأثیر می گذارد. با استفاده از فناوری توسعه‌یافته در NYU Langone، محققان از شرکت‌کنندگان خواستند یک موزیک ویدیو یا محتوای تلویزیونی را به مدت 220 ثانیه تماشا کنند در حالی که نسبت حرکات افقی به عمودی چشم را اندازه‌گیری می‌کردند. آنها کشف کردند که در افراد سالم از نظر عصبی، نسبت ها نزدیک به یک بود، با حرکات افقی برابر با حرکات عمودی. اما 12 شرکت‌کننده با آسیب عصبی یا تورم در مغز که روی اعصاب فشار می‌آورد، همگی نسبت حرکات چشم غیرطبیعی مرتبط با عصب آسیب‌دیده را نشان دادند. در هر موردی که حرکت غیرطبیعی چشم به دلیل تورم در مغز بود، جراحی برای رفع مشکل مغز نیز حرکات چشم را به محدوده طبیعی بازگرداند. دکتر صمدانی می‌گوید: «ما در مورد این یافته‌ها بسیار هیجان‌زده هستیم، زیرا اثبات مفهومی را ارائه می‌دهد که این فناوری می‌تواند آسیب مغزی را تشخیص دهد و مکان آن را نشان دهد. یکی از دلایلی که آزمایش‌های بالینی برای درمان آسیب مغزی در گذشته شکست خورده است این است که طبقه‌بندی و اندازه‌گیری آسیب مغزی با فناوری‌های موجود دشوار است. این اختراع یک روش جدید بالقوه را برای طبقه بندی و کمی کردن میزان آسیب پیشنهاد می کند. پس از تأیید، هم تشخیص را تسریع می‌کند و هم به توسعه درمان‌های بهتر کمک می‌کند.»
دکتر چارلز مارمار، پروفسور لوسیوس لیتاور و رئیس روانپزشکی دانشگاه نیویورک و مدیر اجرایی مرکز کهنه سربازان استیون و الکساندرا کوهن در دانشگاه نیویورک (که به تامین مالی تحقیقات دکتر صمدانی کمک می‌کند) درباره این مطالعه می‌گوید: «این نتایج بسیار هیجان‌انگیز است، زیرا این فناوری بیش از حد پیچیده نیست و در نتیجه می‌تواند از نیمکت به میدان جنگ و مکان‌های دیگری حرکت کند که به راحتی برای همه قابل دسترسی باشد.»
نوشته های مرتبط