اسکن های MRI نشان می‌دهد که مغز ما هنگام احساس تنهایی، دوستان را به صورت متفاوتی درک می‌کند
محققان از طریق تجزیه و تحلیل دقیق اسکن‌هایfMRI ، نشان دادند که هر چقدر فرد تنهاتر باشد، بیشتر احساس می‌کند که دوستان و آشنایان از او دور هستند و این ارتباطات اجتماعی تا آنجا که مغز پیش رود، تمایل به کم رنگ شدن دارند.
محققان از طریق تجزیه و تحلیل دقیق اسکن‌هایfMRI ، نشان دادند که هر چقدر فرد تنهاتر باشد، بیشتر احساس می‌کند که دوستان و آشنایان از او دور هستند و این ارتباطات اجتماعی تا آنجا که مغز پیش رود، تمایل به کم رنگ شدن دارند.
می‌دانیم که ارتباطات نزدیک اجتماعی برای سلامتی ما مفید است، اما دانشمندان هنوز کاملاً نمی‌دانند که چگونه این ارتباطات خود را در مغز نشان می‌دهند.
این یافته‌های جدید می‌توانند به پر‌کردن برخی از شکاف‌ها در دانش ما کمک کرده - و شاید منجر به راه‌هایی برای مدیریت بهتر احساس تنهایی و انزوا شوند.
محققان در مقاله‌ی منتشر شده‌ی خود گزارش می‌دهند: "ظاهراً مغز اطلاعاتی را درباره‌ی مقولات گسترده‌ی اجتماعی و همچنین مسائل نزدیک به خود ذخیره می‌کند. علاوه بر این، این نتایج به این احتمال اشاره دارد که ممکن است احساسات حاد قطع ارتباط اجتماعی توسط خود نمایان‌سازی عصبی " تنهایی" بروز کنند."
این مطالعه روی قشر مدیال پری فرونتال مغز (MPFC) تمرکز دارد، جایی که ذهن ما نقشه‌ای از دایره‌ی اجتماعی ما، بر اساس نزدیکی، ذخیره می‌کند. افرادی که بیشتر احساس تنهایی می‌کنند، تمایل دارند بین خود و دیگران فاصله‌ای احساس کنند، که این امر در فعالیت MPFC منعکس می‌شود.
از شرکت‌کنندگان در آزمون‌های مربوطه خواسته شد که روی 16 نفر مختلف تمرکز کنند: خودشان، پنج دوست نزدیک یا خانواده، پنج نفر از اقوام و آشنایان و پنج فرد مشهور. آنها، در حالی که مغزشان توسط محققان نظاره می‌شد، در مورد احساس تنهایی خود و اینکه چقدر به هر فرد احساس نزدیکی می‌کنند، گزارش می‌دادند.
هنگام تفکر در مورد نزدیکان، اسکن MPFC نشان داد که فعالیت مغز داوطلبان شبیه به آنچه به هنگام فکر‌کردن در مورد خود رخ می‌دهد، بوده است. به نظر می‌رسد نزدیک هم بودن حکایت از فعالیت مغزی مشابهی برای خود و دیگران دارد.
این شباهت برای افرادی که خود را تنهاتر توصیف می‌کردند، کمتر مشهود بود - تفاوت الگوهای موجود برای خود و دیگران بیشتر بود.
نه تنها این، بلکه الگوی ارتباطات نزدیک به اقوام و آشنایان هم شبیه به افراد مشهور شد. به طوری که کسانی که در خارج از محدوده ی « خود» قرار می‌گیرند، محو شده و به یک فرد تبدیل می‌شدند.
در نظر داشته باشید با شمول نمونه‌ی کوچکی از افراد، این مطالعه دقیقاً نشان نمی‌دهد که چگونه این شکاف در تفکر مغز رخ می‌دهد - آیا این ناشی از احساس تنهایی است یا تنهایی نتیجه‌ای از آن است؟ این یکی از زمینه‌هایی است که مطالعات آینده می‌توانند آن را مورد بررسی قرار دهند.
در حال حاضر، این مطالعه جزئیات بسیار مورد نیاز در مورد چگونگی تناظر ارتباطات اجتماعی به فعالیت‌های مغز، ارائه می‌دهد. همچنین بر اهمیت آنچه محققان "پیوندهای ضعیف‌تر" می‌گویند، ورای تعداد انگشت شمارِ بهترین دوستانمان تاکید می‌کند- حالتی که دوستانِ دوستان، آشنایان و کسانی که اصلا آنها را نمی‌شناسیم، به خوبی در احساس بهزیستی ما نقش دارند.
در این شرایط فاصله‌گذاری اجتماعی (شیوع کرونا)، فقدان آن روابط ضعیف‌تر با افرادی که خارج از دایره‌ی نزدیکترین دوستان ما هستند، ممکن است برای سلامت روان ما مهمتر از آن چیزی باشد که فکر می‌کردیم - در حال حاضر بسیاری از ما ارتباط بسیار کمتری با دایره‌ی اجتماعی گسترده‌تر خود داریم.
منبع: sciencealert
نوشته های مرتبط