افسردگی طولانی مدت مغز را برای همیشه تغییر میدهد
تحقیقات جدید در مرکز سلامت روانی و اعتیاد (CAHM) در تورنتو در رابطه با بیماریهای روانی به نتایج قابل توجهی دست یافتهاند: التهابِ ناشی از افسردگی مداوم در طی سالها، مغز را همیشگی و به طور فیزیکی تغییر میدهد. این اکتشاف میتواند درک ما از بیماریهای روانی و چگونیِ پیشرفت آن طی زمان را دستخوش تغییر کند.
تحقیقات جدید در مرکز سلامت روانی و اعتیاد (CAHM) در تورنتو در رابطه با بیماریهای روانی به نتایج قابل توجهی دست یافتهاند: التهابِ ناشی از افسردگی مداوم در طی سالها، مغز را همیشگی و به طور فیزیکی تغییر میدهد. این اکتشاف میتواند درک ما از بیماریهای روانی و چگونیِ پیشرفت آن طی زمان را دستخوش تغییر کند.
محققان دریافتهاند کسانی که افسردگیشان برای بیش از یک دهه درمان نشده باقی مانده باشد، نسبت به کسانی که کمتر از یک دهه است که به این مشکل دچارند، التهاب مغزی بیشتری دارند. این تحقیق در راستای تحقیقات قبلیِ جف میر (Jeff Meyer) است که بیان میکرد کسانی که از افسردگی بالینی رنج میبرند، دچار التهاب مغزی میشوند. مطالعهی کنونی برای اولین بار ثابت میکند افسردگی طولانی مدت باعث تغییرات وسیع و دائمی در مغز میشود. دکتر میر معتقد است این تحقیق میتواند باعث طراحی درمانهای متفاوتی برای درجات مختلف افسردگی شود. اهمیت این امر در آن است که اکنون ثابت شده درمانِ افسردگی بلافاصله پس از تشخیص آن، با درمان آن پس از یک دهه، تفاوت بسیاری دارد.
هنگامی که یک پزشک و بیمار به راهی برای درمان افسردگی دست یافتند، این درمان به طور معمول در طول عمر بیمار ثابت میماند. درصورتی که در این تحقیق ثابت شده این راه، موثرترین روش درمان نخواهد بود.
این تحقیق، 25 بیمار که بیش از سال10 افسردگی داشتهاند، 25 بیمار که کمتر از 10 سال دچار افسردگی بودهاند و 30 داوطلب سالم به عنوان گروه شاهد، را بررسی کرده است. دانشمندان با استفاده از سیستم تصویربرداری PET میزان التهاب ناشی از افسردگی در مغز بیماران را اندازهگیری کردند، این سیستم میتواند پروتئینهای نشانه خاصی (TSPO) را شناسایی کند، این پروتئینها توسط سلولهای ایمنی مغز، در طی التهاب ترشح میشوند. کسانی که بیش از 10 سال دچار افسردگی بودند، حدود 30 درصد TSPO بیشتری نسبت به دیگران داشتند.
افراد زیادی به اشتباه فکر میکنند بیماریهای روانی فاقد نشانههای فیزیکی است، اما این تحقیق نشان میدهد که این نشانهها میتوانند چقدر شدید باشند.
پس از این حتی ممکن است افسردگی هم به عنوان یک بیماری عصب تخریبگر تحت درمان قرار بگیرد، چرا که به صورت پیشروندهای مغز را تحت تاثیر قرار میهد. میر میگوید: التهاب بیشتر مغزی یک پاسخ رایج در مورد بیماریهای عصب تخریبگر مغزیِ در حال پیشرفت مثل پارکینسون یا آلزایمر است.
منبع: فیوچریسم
نوشته های مرتبط