نور درمانی برای مبتلایان به اختلال دوقطبی، نوید بخش است

نور درمانی که شامل قرار گرفتن در معرض روزانه نوری درخشان و مصنوعی می باشد، در حال حاضر یک خط درمان شناخته-شده برای افراد مبتلا به اختلال افسردگی فصلی و غیر فصلی است. اما در مورد فواید بالقوه نور درمانی برای مبتلایان به اختلال دو قطبی، یکی از دلایل عمده ناتوانی در سراسر جهان، اطلاعات بسیار کمتری موجود است.

در یک متا-آنالیز که اخیراً در Canadian Journal of Psychiatry منتشر شده است، دکتر ریموند لام-استادی در گروه روانپزشکی، مدیر مرکز اختلالات خلقی در مرکز سلامت مغزِ جواد موفقیان و دانشمند در مرکز تحقیقاتی Vancouver Coastal Health - نگاهی دقیق تر به روند رو به رشد تحقیقات در این زمینه انداخت.

لام و همكارانش دریافتند كه، هنگامی كه نوبت به كاهش علائم افسردگی دو قطبی می رسد، نور درمانی نوید بخش است؛ اما نور درمانی چه تاثیری در افراد دارای اختلال دو قطبی دارد؟

ما هفت آزمون منتشر شده از نور درمانی را در مقایسه با دارونما در افراد مبتلا به افسردگی دوقطبی مشاهده کردیم. هنگامی که از نظر آماری نتایج مطالعات را با هم ترکیب کردیم، به طور کلی، علائم افسردگی با نور درخشان در مقایسه با شرایط دارونما بهبود قابل توجهی داشته است.

ما همچنین دریافتیم که نور درخشان در مطالعات به خوبی قابل تحمل است و تعداد معدودی از افراد به دلیل عوارض جانبی یا دلایل دیگر مجبور به توقف مطالعه بودند. نکته ی مهم اینکه، نور درمانی باعث تغییر افسردگی به شیدایی نشده است، همانطور که در داروهای ضد افسردگی در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی نیز ممکن است اتفاق بیفتد.

نور درمانی چگونه عمل می کند؟

ما دقیقا نمی دانیم که نور درمانی برای افسردگی فصلی و غیر فصلی چگونه عمل می کند، و آیا این مکانیسمی یکسان برای افسردگی دو قطبی است.

آنچه ما می دانیم این است که نور از طریق چشم کنش می کند تا ساعت بیولوژیکی واقع در یک ناحیه کوچک از مغز، معروف به هستهsuprachiasmatic ، را تنظیم کند. ما همچنین می دانیم که در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی، اختلالاتی در ساعت بیولوژیکی وجود دارد که روی ریتم شبانه روزی (روزانه)، از جمله ریتم‌های هورمونی، خواب، شناخت و سایر رفتارها، اثر می-گذارد. با این حال، ما نمی دانیم که آیا تنظیم ریتم شبانه علتی است برای اینکه نور درمانی به عنوان یک ضد افسردگی عمل می کند.

مطالعات دیگر نشان داده اند که نور می‌تواند در انتقال دهنده های اصلی عصبی یا پیام رسان‌های شیمیایی، مانند سروتونین و دوپامین، که در خلق و رفتار دخیل هستند تأثیر بگذارد. بنابراین، نور درمانی ممکن است با عمل مستقیم بر این انتقال دهنده های عصبی ، مانند داروهای ضد افسردگی کار کند.

چرا مهم است که بدانیم نور درمانی چه تاثیری روی افراد مبتلا به اختلال دو قطبی دارد؟

درمان‌های افسردگی دو قطبی در مقایسه با انواع دیگر افسردگی کمتر است، بنابراین یافتن درمان‌های مؤثر جدید بسیار مهم است. داروهای ضد افسردگی کاملاً مؤثر نیستند و ممکن است تغییر و چرخش خلقی را در افراد دارای اختلال دو قطبی بدتر کنند. همچنین، بسیاری از مبتلایان به اختلال دوقطبی باید داروهای دیگری مانند تثبیت کننده خلقی مصرف کنند. به همین دلیل تعیین این نکته ضروری است که آیا یک درمان غیر دارویی مانند نور درمانی مؤثر است، زیرا بدون نگرانی از تداخلات دارویی می‌توان از آن استفاده کرد.

گام بعدی؟

اگرچه ما نتایج مثبتی پیدا کردیم، اما در مطالعات قبلی نیز محدودیت هایی پیدا کردیم. به عنوان مثال، فقط تعداد کمی از افراد مورد مطالعه قرار گرفتند، انواع و "دوزهای" مختلفی ار نوردرمانی استفاده شد، دوره های پیگیری بسیار کوتاه بود و بیشتر بیماران درمان‌های دیگری را برای اختلال دوقطبی مصرف می کردند.

به همین دلیل به جلو حرکت می‌کنیم، باید تحقیقات بیشتری با نمونه‌های بزرگتر از بیماران انجام دهیم تا به طور قطعی نشان دهیم که نور درمانی برای افسردگی دو قطبی مؤثر است. ما همچنین باید شرایط بهینه برای نور درمانی را تعیین کنیم، از جمله اینکه چه طول موج نوری بهتر عمل می‌کند، چه میزان درخشندگی نور نیاز است و چه مدت بیماران باید از نور استفاده کنند.

از آنجا که اختلال دو قطبی یک بیماری مزمن است، ما همچنین باید بررسی کنیم که چطور باید از نور برای حفظ درمان استفاده شود تا از بروز افسردگی در آینده جلوگیری شود.

منبع: neurosciencenews