ورزش سبک عملکرد اجرایی را تقویت می کند.
محققان کشف کرده‌اند که ورزش‌های خفیف، مانند پیاده‌روی، می‌تواند خلق و خو را بهبود بخشد و عملکرد اجرایی مغز را تقویت کند. کلید این بهبود در چشمان ما - یا دقیق تر، مردمک های ما نهفته است.
با استفاده از مردمک‌سنجی، یک تکنیک غیرتهاجمی که اندازه مردمک را اندازه‌گیری می‌کند، محققان دریافتند که مردمک‌ها در حین ورزش سبک گشاد می‌شوند که نشان‌دهنده بهبود عملکرد اجرایی است. این یافته ها پتانسیل قطر مردمک را به عنوان یک نشانگر زیستی جدید برای پاسخ مغز به ورزش برجسته می کند.
مطالعات اخیر نشان داده‌اند که اشکال ملایم ورزش، مانند یوگا یا پیاده‌روی، می‌تواند خلق و خو را بهبود بخشد و عملکرد اجرایی را که شامل قشر پیشانی مغز است و به توانایی کنترل رفتار فرد برای رسیدن به هدف اشاره دارد، بهبود بخشد.
با این حال، فعالیت عصبی خاص در مغز انسان که منجر به بهبود عملکرد اجرایی در حین ورزش می شود، به دلیل محدودیت های فنی به خوبی شناخته نشده است.
اغلب گفته می‌شود که چشم‌ها بخشی از مغز هستند و می‌توانند به طور موثر وضعیت روانی فرد را منعکس کنند.
در سال های اخیر، علاقه فزاینده ای به بررسی تغییرات اندازه مردمک چشم وجود داشته است، زیرا این تغییرات ارتباط نزدیکی با فعالیت عصبی مرتبط با سیستم برانگیختگی نورآدرنرژیک مغز دارد.
مردمک‌سنجی، یک تکنیک اندازه‌گیری غیرتهاجمی و بدون تماس، امکان ارزیابی فعالیت عصبی در طول تمرین هوازی را فراهم می‌کند و می‌تواند به عنوان شاخصی از فعالیت عصبی برانگیختگی عمل کند.
بر اساس این فرض، یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی کووامیزو ریوتا و سویا هیداکی این فرضیه را مطرح کردند که تغییرات در اندازه مردمک در طی ورزش بسیار سبک می‌تواند بهبود عملکرد اجرایی جلوی پیشانی را پس از یک جلسه تمرین پیش‌بینی کند.
برای آزمایش این نظریه، تیم تحقیقاتی از گروهی از جوانان سالم خواست تا در 10 دقیقه ورزش بسیار سبک و به دنبال آن یک کار اجرایی شرکت کنند.
یافته‌ها نشان داد که مردمک‌ها در طول تمرین گشاد می‌شوند و میزان اتساع نشانگر بهبود بعدی در عملکرد اجرایی است.
فعالیت قشر جلوی پیشانی در طول کار عملکرد اجرایی با استفاده از طیف‌سنجی عملکردی نزدیک به مادون قرمز مورد بررسی قرار گرفت، که نشان‌دهنده افزایش فعالیت قشر جلوی پیشانی پشتی سمت چپ، منطقه‌ای مرتبط با عملکرد اجرایی است.
این مقاله در مجله NeuroImage منتشر شده است. این نتایج قویاً نشان می‌دهد که افزایش عملکرد اجرایی پیش‌پیشانی ناشی از ورزش بسیار سبک را می‌توان به فعالیت عصبی مرتبط با مردمک، به‌ویژه فعال‌سازی سیستم برانگیختگی نورآدرنرژیک مغز نسبت داد.
با نگاهی به آینده، قطر مردمک پتانسیل امیدوارکننده ای به عنوان یک نشانگر زیستی جدید دارد که می تواند برای پیش بینی اثرات ورزش بر مغز مورد استفاده قرار گیرد.
نوشته های مرتبط