آیا خودمختاری با استفاده از ایمپلنت مغزی تضعیف می‌شود؟

مغز کلیدی برای قضاوت، خودمختاری و مسئولیت است اما اگر فردی تحت تاثیر ایمپلنت مغز خود عمل کند چگونه میزان مسئولیت پذیری او تعیین می‌شود.

نورو حقوق حوزه‌ای بین رشته‌ای است که جدیدترین کشفیات علوم اعصاب را از لحاظ قانونی و استاندارد مورد بررسی قرار می‌دهد. رشته‌هایی همچون فلسفه، علوم شناختی در کنار حقوق کشفیات جدید علوم اعصاب را به چالش می‌کشند. یکی از سوال برانگیزترین مسائل علوم اعصاب استفاده از ایمپلنت‌های مغزی برای درمان بیماری‌هایی همچون پارکینسون، افسردگی و اختلال وسواس است.

الکترودهایی که می‌توانند الکتریسته را داخل جمجمه انتقال دهند، پرسش‌هایی را درباره‌ی میزان اختیار و مسئولیت‌های شخصی برمی‌انگیزانند. آقای B موسیقی را دوست دارد به جز در مواقعی که ایمپلنت او خاموش شود. آقای X به پزشکان خود خیره می‌شود و ناگهان دچار توهم شده و آن‌ها را شبیه به سرآشپزهای ایتالیایی می‌بیند.

هر دو این افراد سیستم تحریک مغزی عمیق در مغزشان تعبیه شده است. سیستم تحریک مغزی عمیق یک سیستم ایمپلنت است که ایمپالس‌های الکتریکی را برای تغییر فعالیت عصبی به نقاط خاصی از مغز می‌فرستد. ایمپلنت‌های مغزی به منظور درمان نارسایی عصبی به کار گرفته می‌شود. اما مواردی مانند دو مثالی که مطرح شد نشان می‌دهد که ممکن است این ابزارها به شیوه‌های ناخواسته‌ای بر درک فرد از جهان و حتی رفتارش تاثیر بگذارند... برای مشاهده‌ی ادامه‌ی خبر اینجا کلیک کنید.