آیا مغز شخص همدل، ذاتاً متفاوت است؟

همدردی با دیگران چقدر آسان است؟ آیا وقتی صدای والدین را می شنوید که از فرزندانشان جدا شده اند احساس همدردی می کنید؟ آیا وقتی دوستتان به شما می‌گوید که در حال ازدواج است، احساس شادی می کنید؟ همدلی چیزی است که ما در سطح عاطفی درک می کنیم، اما از لحاظ علمی همدلی از کجا ناشی می شود؟

در مطالعه‌ای که اخیراً در UCLA انجام شد، محققان به سرپرستی نویسنده ارشد دکتر مارکو ایاکوبونی توانستند تفاوت های مغزی را در مغز افراد همدل، حتی در هنگام استراحت مغز، تشخیص دهند.

از شرکت کنندگان خواسته شد درحالیکه فعالیت مغزشان با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی(fMRI) جمع آوری می شود، ذهن خود را آزاد کنند و به چیزی فکر نکنند. در این حالت، fMRI در مغز تغییرات جزئی در جریان خون را مشخص کرد. سپس از شرکت کنندگان خواسته شد که پرسشنامه‌ای که میزان همدلی آنها را اندازه می گیرد را پر کنند.

در کمال تعجب، حتی وقتی مغز در حال استراحت بود و از شرکت کنندگان خواسته نمی شد در مورد وضعیتی فکر کنند که احساسات دیگران را در بر می‌گیرد، بین فعالیت مغز کسانی که همدل تر بودند از کسانی که در درک احساسات دیگران مشکل داشتند تفاوت وجود داشت. نتایج به محققان اجازه می‌دهد تا پیش بینی كنند كه کدام شركت كنندگان از پرسشنامه ای كه همدلی را اندازه گیری می‌كنند ، بالاترین امتیاز را کسب كرده اند.

برخی ممکن است این را بدین معنا بدانند که همدلی در ما ذاتی است؛ بعضی از افراد آن را دارند و بعضی ها نه. با این حال، همدلی را می توان آموخت. همدلی را می توان از طریق خواندن به کودکان خردسال نیز آموزش داد.

علاوه بر این، برای افرادی که مبتلا به اوتیسم یا اسکیزوفرنی هستند، بیان عواطف خود یا درک احساسات دیگران ممکن است بسیار دشوار باشد. تحقیقات مانند این می تواند به افراد در این قشر کمک کند. ایاکوبونی می گوید: "اگر بتوانیم نشان دهیم که مغز آن‌ها توانایی همدلی را دارد، می توانیم برای بهبود آن از طریق آموزش و استفاده از سایر روش‌های درمانی تلاش کنیم."

منبع: forbes.com