ارزیابی توجه شنیداری در پردازش گفتار پیوسته با به‌کارگیری ثبت ای. ای. جی- اطراف گوش
توجه شنیداری یکی از کارکردهای شناختی مهم است که برای جداسازی اطلاعات شنیداری مرتبط از اطلاعات غیرمرتبط استفاده می شود. با این حال بیشتر یافته ها دربارۀ توجه انتخابی از آزمایش‌های انجام شده در محیط های کاملاً کنترل شدۀ آزمایشگاهی و با استفاده از ثبت‌‌های سنگین و محرک های غیر طبیعی به دست آمده است. با توجه به پیشرفت های تازه در زمینۀ الکتروانسفالوگرافی (EEG) اندازه گیری فعالیت مغز خارج از محیط آزمایشگاهی آسان تر شده است و حسگرهای اطراف گوش مانند cEEGrid قابلیت ثبت راحت‌تر را دارند.
به موازات آن، روش های تازه مانند ردیابی پوشۀ گفتاری (speech envelope tracking) - نوسانات کلی و آهسته دامنه سیگنال گفتار با پیک هایی که تقریباً با نرخ هجا اتفاق می افتد – همبستگی بین فردی و اندازه گیری بی نظمی طیفی به ما اجازه می دهند آثار مربوط به توجه را در پردازش عصبیِ بافت‌های شنیداری طبیعی و پیوسته مطالعه کنیم. در این پژوهش بررسی می‌شود که آیا با به کارگیری حسگرهای EEG اطراف گوش و روش‌های ارزیابی تازه می‌توان عوامل مربوط به توجه شنیداری را بررسی کرد یا خیر. با این هدف از ۳۶ آزمودنی cEEGrid ثبت شد. سیگنال شرکت کنندگان این پژوهش در حالی ضبط شد که به یکی از دو زنجیرۀ گفتار ارائه شده به صورت همزمان توجه می‌کردند.
نتایج ردیابی پوشۀ گفتاری در هنگام توجه آزمودنی به زنجیرۀ گفتاری خاص (گوینده‌ای خاص در بافت شنیداری پیچیده متشکل از چند گوینده) با استفاده از داده های cEEGrid تأیید شد. در هنگام تطبیق مدل طبقه بندی برای افراد، دقت در شناسایی گویندۀ مورد نظر افزایش یافت. بهبود و اصلاح مصنوعی داده های cEEGrid با تجدید فضای فرعی مصنوعی دقت طبقه بندی را افزایش نداد. همبستگی بین فردی برای شرکت کنندگانی که به زنجیرۀ گفتاری ارائه شدۀ یکسان توجه داشتند بیشتر از افرادی بود که به گفتارهای مختلفی توجه کرده بودند. این یافته نتایج به دست آمده از پژوهش با به‌کارگیری cap-EEG شامل الکترودهای نصب شدۀ پر شمار را تکرار می کند. همچنین مشخص شد که بی نظمی طیفی در طول زمان کاهش می یابد، که احتمالاً نشان دهنده کاهش سطح توجه شنونده می باشد.
به طور کلی، نتایج به دست آمده از این پژوهش استفاده از سنجش EEG اطراف گوش برای بررسی توجه شنیداری به گفتار پیوسته را به عنوان روشی مفید تأیید می‌کند . بنابراین این روش و نتایج حاصل از آن در توسعۀ ابزارهای کمکی کاربرد دارد. ابزارهایی که در نهایت به شنوندگان در جداسازی اطلاعات مرتبط از اطلاعات نامرتبط در بافت‌های پیچیدۀ شنیداری کمک می کند.
منبع
تهیه شده توسط
کارگروه عصب-روان‌شناسی زبان
شاخه دانشجویی نقشه برداری مغز ایران
مدیریت ترویج و آموزش
ترجمه: بابک دانشور قربانی ، کارشناس ارشد آموزش زبان انگلیسی ، دانشگاه علم و صنعت ایران
نوشته های مرتبط