ارتباط آسیب در دوران کودکی با کاهش حجم ماده خاکستری در مغز
آسیب‌های دوران کودکی مانند بدرفتاری در اوایل زندگی، یک عامل خطر مهم برای اکثر اختلالات روانپزشکی است. تروماهای دوران کودکی ممکن است بر رشد مغز تأثیر بگذارند و منجر به عملکرد ناهنجار شناختی و تنظیم هیجانی و متعاقب آن اختلال عملکرد رفتاری شوند.
شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد، تروماهای دوران کودکی منجر به کاهش گسترده حجم ماده خاکستری در نواحی توزیع‌شده قشری و زیر قشری مغز می‌شوند، به‌طوری که بر شناخت و تنظیم احساسات تأثیر می‌گذارند و می‌توانند یک عامل خطر مستقل برای توسعه آسیب‌شناسی روانی باشند.
دکتر بیگمن و همکارانش در دانشگاه خرونینگن هلند (Groningen University) در یک مطالعه مقطعی با استفاده از MRI حجم ماده خاکستری در نواحی توزیع‌شده قشری و زیر قشری مغز را در رابطه با شدت ترومای دوران کودکی بررسی کردند. آن‌ها 554 شرکت‌کننده 18سال به بالا را مورد پژوهش قرار دادند. شرکت‌کنندگان شامل 250 بیمار دوقطبی نوعI، 84 بیمار با طیف اسکیزوفرنی و 220 فرد سالم بدون سابقه روانپزشکی بودند. شرکت‌کنندگان به پرسشنامه ترومای دوران کودکی پاسخ دادند، همچنین اسکن T1 MRI تشریحی در 3T به‌دست آمد و مورفولوژی منطقه‌ای مغز با استفاده از Freesurfer ارزیابی شد.
نتایج حاکی از آن بود که آسیب‌های دوران کودکی به‌طور مستقل از عوارض روانی، با کاهش ماده خاکستری ناحیه فرونتال یا پیشانی همراه است. درواقع ترومای دوران کودکی در تغییرات عصبی-زیستی که معمولاً در اختلالات روانپزشکی مشاهده می‌شود، سهم قابل توجهی دارد. همچنین تغییرات حجم پیشانی ممکن است زمینه ساز اختلالات عاطفی و شناختی مشاهده شده در افراد در معرض تروما باشد.
نوشته های مرتبط