پاسخ مغز به لب خوانی برای کاربران کاشت حلزون
یک مطالعه برای اولین بار در جهان نشان داده است که لب خوانی ممکن است برخلاف آنچه قبلاً تصور می شد، تأثیر مفیدی بر مغز و توانایی شنوایی فرد با کاشت حلزون داشته باشد. محققان دریافتند هرچه مغز فرد به لب خوانی بیشتر پاسخ دهد، واکنش مغز به صدایی که از طریق ایمپلنت ارسال می شود، بیشتر می شود.
یک مطالعه جدید، عقیده عمومی در مورد توانبخشی کاشت حلزون را با آشکار کردن اثرات مثبت لب‌خوانی بر عملکرد مغز و دقت شنوایی به چالش می‌کشد. به طور سنتی، دریافت کنندگان از تکیه بر عناصر زبان بصری در طول توانبخشی منصرف می شوند. با این حال، این تحقیق که در PNAS منتشر شده است، ارتباط مستقیمی بین پاسخگویی مغز به لب‌خوانی و بهبود دریافت شنوایی از طریق کاشت حلزون ایجاد می‌کند.
این مطالعه که توسط کارشناسان مرکز تحقیقات بیومدیکال NIHR ناتینگهام انجام شد، از طیف‌سنجی عملکردی مادون قرمز (fNIRS) برای اندازه‌گیری فعالیت مغز استفاده می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که افزایش پذیرش لب‌خوانی با افزایش پاسخ‌دهی به محرک‌های شنوایی مطابقت دارد که منجر به بهبود تجربه شنوایی برای کاربران کاشت حلزون می‌شود. این مطالعه این باور را به چالش می کشد که اتکا به لب خوانی مانع از رشد بهینه شنوایی می شود.
دکتر کارلی اندرسون، محقق اصلی، رویکرد جدید استفاده از نور مادون قرمز برای مطالعه فعالیت مغزی در بزرگسالان ناشنوا با کاشت حلزون را توضیح می‌دهد. این روش شامل اندازه گیری پاسخ های عصبی به گفتار بصری قبل و بعد از کاشت، ردیابی تکامل فعالیت مغز است. دکتر داگلاس هارتلی، جراح و مشاور گوش، حلق و بینی، بر اهمیت نتایج تاکید می کند و نشان می دهد که کاهش پاسخ عصبی در لب خوانی برای شنیدن بهینه با کاشت حلزون ضروری نیست.
برخلاف باورهای قبلی، این مطالعه نشان می‌دهد که افزایش فعال‌سازی عصبی در طول لب‌خوانی ممکن است بازیابی جامع‌تری از شنوایی پس از کاشت را تسهیل کند. یافته‌ها حاکی از آن است که نشانه‌های بصری می‌توانند به جای انسداد برای کاربران کاشت حلزون مفید باشند. درحالی که این مطالعه در اندازه گیری لب خوانی و گفتار شنیداری فعال سازی مغز در همان گروه پیشگام است، ناتوانی فعلی در درک کامل مکانیسم های مرتبط با لب خوانی و دریافت شنیداری را تصدیق می کند. این تحقیق از مقایسه مهارت لب خوانی یا بررسی ارتباط آن با افزایش ادراک شنوایی خودداری می کند و راه های بالقوه ای را برای تحقیقات آینده باقی می گذارد.
برای مشاهده منبع کلیک کنید.
نوشته های مرتبط