ارتباط آلزایمر و چرت روزانه در تحقیقات جدید

مطالعات ارتباطی دو سویه بین چرت زدن در طول روز و کاهش توانایی شناختی مرتبط با بیماری آلزایمر را نشان می دهند. محققان می گویند چرت های طولانی تر و مکرر با عملکرد شناختی بدتر پس از یک سال همراه بود و همچنین عملکرد شناختی ضعیف تر با چرت های طولانی تر و مکرر در طول روز همراه بود.

...................

آیا ممکن است زوال شناختی و چرت زدن بیش از حد در طول روز با هم ارتباط داشته باشند؟ تحقیقات جدید صورت گرفته در مرکز بیماری آلزایمر راش که نتایج آن در ژورنال Alzheimer’s and dementia منتشر شده است، ارتباط بالقوه ای را نشان می دهد.

محققان می گویند به نظر می رسد این ارتباط دوسویه باشد. چرت زدن طولانی تر و مکرر با عملکرد شناختی بدتر بعد از یک سال و عملکرد شناختی بدتر با چرت زدن طولانی تر و مکرر بعد از یک سال همراه بود.

دکتر آرون بوکمن، متخصص مغز و اعصاب در مرکز پزشکی دانشگاه راش  و یکی از نویسندگان مقاله گفت: «این مطالعه شواهدی درباره تغییر دیدگاه هایی به دست می‌دهد که در آنها بیماری آلزایمر اختلالی کاملاً شناختی به شمار می آید. ما اکنون می دانیم که آسیب شناسی مرتبط با زوال شناختی می تواند باعث تغییراتی در عملکرد نیز شود.  آلزایمر واقعاً اختلالی چند سیستمی است که شامل مشکلاتی در خوابیدن، تغییراتی در حرکت،‌تغییراتی در ترکیب بدن، علائم حرکتی، تغییرات رفتاری و غیره  نیز می شود.»

محققان ۱۴۰۰ بیمار را بیش از ۱۴ سال به عنوان بخشی از پروژه حافظه کوتاه مدت و پیری بررسی کردند.

شرکت کنندگان از یک حسگر مچ دست استفاده می کردند که فعالیت ها را به طور مداوم تا بیش از ۱۰ روز ثبت می کرد، و آنها سالی یک بار برای معاینه و آزمایش های شناختی مراجعه می کردند. هر دوره طولانی مدت بی فعالیتی در طول روز از ساعت ۹ صبح تا ۷ بعد از ظهر به عنوان یک چرت در نظر گرفته می شد.

هنگامی که مطالعه شروع شد بیش از ۷۵٪ شرکت کنندگان هیچ نشانه ای از هیچگونه اختلال شناختی نشان ندادند، ۱۹.۵٪ اختلال شناختی خفیف، و کمی بیش از ۴٪ مبتلا به بیماری زوال عقل آلزایمر بودند.

چرت زدن روزانه حدود ۱۱ دقیقه در سال در میان افرادی افزایش داشت که در طول مطالعه دچار اختلال شناختی نشدند. چرت زدن ها پس از تشخیص اختلال خفیف شناختی دو برابر شد و پس از تشخیص بیماری زوال عقل آلزایمر تقریبا سه برابر شد.

محققان همچنین شرکت کنندگانی را که در ابتدای مطالعه از لحاظ شناختی طبیعی بودند، اما به بیماری آلزایمر مبتلا شده بودند را با همتایان خود مقایسه کردند که تصور می شد در طول مطالعه وضعیت پایداری داشتند. آنها دریافتند  افراد مسنی که بیش از یک ساعت در روز چرت می زدنند ۴۰٪ بیشتر در معرض خطر ابتلا به آلزایمر قرار داردند.

بوکمن تاکید کرد: «این مطالعه به این معنا نیست که چرت زدن باعث زوال عقل آلزایمر می شود یا برعکس. این یک مطالعه مشاهده ای است، بنابراین نمی توانیم بگوییم که  A باعث B می شود. اما می توانیم  بگوییم که آنها همزمان آشکار می شوند و ممکن است که آسیب شناسی های یکسان سبب بروز هر دو شوند .»

این مطالعه نشان می دهد که افزایش دفعات و مدت زمان چرت زدن در طول روز ممکن است یکی از این علائم باشد.

بوکمن گفت: «زمانی که آسیب شناسی و مکان را شناسایی کردید، می توانید روی درمان های بالقوه کار کنید. پروتئین ها و ژن هایی وجود دارند که ممکن است از تجمع بتا و تاو جلوگیری کنند،‌ یا راه های بالقوه ای برای کاهش دادن یا کند کردن روند تجمع آنها وجود دارند.»

منبع

تهیه شده توسط:

کارگروه نورولوژی و روانپزشکی

شاخه دانشجویی نقشه برداری مغز ایران

مدیریت ترویج و آموزش

سرچ محتوا و ترجمه خبر:

فاطمه نظری، دانشجوی دکتری پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی ایران، همکار علمی کارگروه

ویرایش متن:

پدرام سلطانی، دبیر کارگروه نورولوژی و روانپزشکی