استرس نوجوانی، رفتار بزرگسالی را تحت تأثیر قرار می‌دهد

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که استرس زیاد در دوران نوجوانی می‌تواند منجر به تغییرات دائمی در الگوی بیان ژن‌های مغز، به ویژه کسانی که در عملکرد میتوکندری نقش دارند، شود. این تغییرات ممکن است تنفس سلولی را مختل کند و به مشکلات رفتاری و اختلالات روانی در بزرگسالی منجر شود.

مطالعه‌ای که توسط پژوهشگران دانشگاه سائوپائولو در برزیل انجام شده است، نتایجی را در مجله Translational Psychiatry منتشر کرده است که نشان می‌دهد استرس زیاد در دوران نوجوانی می‌تواند باعث تغییرات دائمی در الگوی بیان ژن‌های مغز، به ویژه کسانی که در عملکرد میتوکندری نقش دارند، شود1. میتوکندری یکی از ارگانل‌های موجود در اکثر سلول‌های انسان و موجودات زنده است که از طریق تنفس سلولی، منبع اصلی انرژی شیمیایی برای عملکرد نورون‌ها، یکی از اصلی‌ترین انواع سلول‌های مغز، است. بنابراین، آن‌ها به تنظیم رفتار اجتماعی، از جمله پاسخ به استرس، کمک می‌کنند.

این مطالعه با تجزیه و تحلیل پاسخ‌های رفتاری به استرس، مانند اضطراب، تعامل اجتماعی و شناخت، در موش‌های صحرایی در دوران نوجوانی آغاز شد. حیوانات مورد آزمایش به مدت ده روز متوالی به یک پروتکل استرس معرض شدند که با یک دوره شدید از پلاستیسیته مغزی همزمان بود. سپس آن‌ها به آزمون‌های خاصی برای ارزیابی رفتار خود ارائه شدند و نتایج نشان داد که در هر مورد اختلال قابل توجهی وجود دارد.

پژوهشگران همچنین میزان بیان ژن‌هایی را که نقش کلیدی در تنفس میتوکندری دارند، در قشر پیش‌فرونتال مغز موش‌های معرض استرس بررسی کردند. قشر پیش‌فرونتال یک ناحیه مغزی است که در دوران نوجوانی بسیار حساس به استرس است. وقتی این ناحیه بالغ می‌شود، برای بهبود کنترل شناختی احساسات در دوران بزرگسالی بسیار مهم است. نتایج نشان داد که در موش‌های معرض استرس، این ناحیه سطح کمتری از بیان ژن‌های مرتبط با تنفس میتوکندری داشت.

این یافته‌ها اهمیت بسیاری دارند زیرا نشان می‌دهند که استرس در دوران نوجوانی می‌تواند تأثیر مستقیمی بر روی عملکرد مغز و رفتار در دوران بزرگسالی داشته باشد و ممکن است به اختلالات روانی مانند افسردگی، اختلال بی‌قراری و بی‌توجهی، اختلال اضطراب و اختلال شخصیت مرزی منجر شود.

منبع