واقعیت مجازی نوید تشخیص زود هنگام مشکلات ام‌اس را می دهد

محققان در مطالعه ای جدید از یک سیستم واقعیت مجازی (VR) برای فریب دادن ذهن افراد استفاده کردند؛ به طوری که فکر کنند در حال راه رفتن از روی تردمیل می افتند. دانشمندان تفاوت های واضحی را در واکنش بین افراد مبتلا به ام اس و افراد سالم در همان سنین مشاهده کردند. این اختلافات بین گروه ها زمانی که در یک مسیر عادی بدون خیال افتادن قدم می‌زدند آشکار نبود.

محققان بر این باورند که چنین آزمایش های مبتنی برVR ، پس از مطالعه و توسعه ی بیشتر، می‌توانند قابل تعمیم باشند و به طور گسترده ای در کلینیک های مغز و اعصاب مورد استفاده قرار گیرند تا بیماران ام اس را زودتر نسبت به اختلالات تعادل خود آگاه سازند و به آنها امکان دهند تا اقدامات لازم را برای کاهش خطرِ افتادنشان انجام دهند.

دکتر جیسون فرانز، محقق اصلی مطالعه گفت: "نتایج امیدوار کننده‌ی ما نشان می دهد که می توان از VR برای شناسایی مشکلات تعادل، که معمولاً تا زمانی که فرد شروع به تجربه‌ی سقوط واقعی در خانه یا محل کار خود نکرده است قابل تشخیص نیستند، استفاده کرد."

بیماری ام اس یک بیماری مغزی است که بیش از 2 میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند. علائم و نشانه‌های بیماری ام اس شامل خستگی، بی حسی و سوزن سوزن شدن، اختلالات شناختی، بی ثباتی خلقی و مشکلات تعادل و طرز راه رفتن است که می تواند به-طور غیر منتظره ظاهر شود. افرادی که ام اس دارند و ناتوانی کمی را نشان می دهند یا اصلا ناتوانی نشان نمی دهند ممکن است، به طور متوسط در مقایسه با افرادی که ام اس ندارند، دو برابر در معرض خطر سقوط قرار داشته باشند. مطالعات همچنین نشان داده اند افرادی که ام اس در موردشان تشخیص داده شده است به طور متوسط حداقل یک بار در سال سقوط می کنند. بسیاری از این سقوط ها در حین فعالیت هایی مانند پیاده روی رخ می دهد.

فرانز و همكارانش در صدد بودند كه آزمايشي را انجام دهند كه اختلالات تعادل و طرز راه رفتن را حتي در افراد مبتلا به ام اسی كه ممكن است از اين مشكلات آگاهي نداشته يا طی راه رفتن طبيعي مانیتور شده باشند، را آشکار سازد.

فرانز گفت: "وقتی ما راه می رویم، مغزمان از انواع کانال‌های بازخورد سنسوری، از جمله سنسورهای نیرو در پاهای ما، برای هدایت حرکات و اصلاحات از یک گام به گام دیگر استفاده می کند، اما در مبتلایان به ام اس، این سنسورهای نیرو کمتر قابل اتکا هستند، بنابراین افراد باید بیشتر به کانال های دیگر، به ویژه بینایی تکیه کنند."

فرانز و همکارانش از دستگاه VR استفاده کردند که امکان دستکاری تجربی درک بصری را فراهم می آورد. دستگاه آزمایشگاهی آنها مانند صفحه نمایش نیم دایره ای تئاتر است که افراد هنگام راه رفتن بر روی تردمیل به آن می نگرند. صفحه VR یک راهرو رو به پایین را نشان می داد که به نظر می رسید فرد با همان سرعتی که روی تردمیل قدم می زد، در حال راه رفتن است. بعضی اوقات لرزیدن صفحه این توهم را برای فرد ایجاد می کند که ایستایی خود را از دست داده و نتیجتا وی یک واکنش اصلاحی را در دستور کار قرار می دهد که می تواند به عنوان تغییر در راه رفتن و قرارگیری پا اندازه گیری شود. فرضیه فرانز این بود كه افراد مبتلا به اختلال تعادل در این واكنش های اصلاحی با افراد عادی تفاوت قابل ملاحظه ای دارند.

دانشمندان 14 نفر مبتلا به بیماری ام.اس و 14 نفر از افراد سالم با سن یکسان را مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند که بین واکنش-های گروه ها تفاوت واضحی وجود دارد، اما این تنها با استفاده از چالش تعادل VR مشخص شد.

فرانز گفت: "هنگام راه رفتن عادی و بدون VR حتی با تجهیزات پیشرفته ی آزمایشگاهی - از جمله تعداد زیادی از دوربین های ضبط حرکت سه بعدی- ما نتوانستیم افراد مبتلا به ام اس را آن طور که باید و شاید از افراد سالم با سن یکسان تمایز دهیم. بنابراین این رویکرد می تواند کاربردهای مهم بالینی زیادی داشته باشد."

وی و همکارانش اکنون در حال تنظیم سیستم خود برای استفاده با هدست‌هایVR ، به عنوان ابزار روتین تشخیصی در کلینیک‌های مغز و اعصاب هستند تا اختلالات تعادلی ای که در غیر این صورت ناشناخته می بودند را تشخیص دهد.

آنها همچنین امیدوارند که سیستم VR را به عنوان ابزاری برای فیزیوتراپی جهت کمک به بیماران مبتلا به ام اس ارتقا دهند تا تعادل این بیماران را بهبود بخشند و در نتیجه خطر سقوطشان را کاهش دهند.

منبع: نوروساینس نیوز