تفاوت در الگوهای راه رفتن می تواند نوع ضعف شناختی در افراد مسن را پیش بینی کند

محققان کانادایی اولین گروهی هستند که بر روی نحوه ی تشخیص انواع دمانس و شناسایی آلزایمر، از روی الگوی راه رفتن افراد مسن تحقیق می کنند.

یک مطالعه ی جدید توسط تیم تحقیقاتی کانادایی، که توسط محققان لندنی از موسسه تحقیقات سلامت لاسون و Western University رهبری می شوند، الگوهای راه رفتن و عملکرد مغزی 500 داوطلب را که در این آزمون بالینی شرکت کرده بودند، ارزیابی کرده اند. یافته های این محققان در ژورنال Alzheimer’s & Dementia: The Journal of the Alzheimer’s Association منتشر شده است.

دکتر مانوئل مونترو اوداسو Manuel Montero-Odasso ، محقق موسسه لاسون و استاد دانشکده ی پزشکی و دندان پزشکی دانشگاه وسترن یونیورسیتی می گوید :" ما از گذشته مدارکی داریم که نشان می دهد مشکلات شناختی، اعم از حافظه ی ضعیف و نقص عملکردی، می توانند پیش بینی کننده ی دمانس باشند. اکنون می بینیم که عملکرد حرکتی یا به طور اختصاصی نحوه ی راه رفتن شما، می تواند به تشخیص نوع اختلالات نورودژنراتیو کمک کند."

دکتر مونترو اوداسو، به عنوان پیشگام رویکردهای شناختی جدید و درمان های پیش گیری کننده و مبارزه با دمانس محسوب می شود.

این مطالعه به مقایسه ی اختلالات راه رفتن در سرتاسر طیف شناختی می پردازد، از جمله افرادی که دچار نقص شناختی ذهنی (Subjective Cognitive Impairment)، بیماری پارکینسون، نقص شناختی خفیف، بیماری آلزایمر، دمانس بدنی لویی، دمانس قدامی-گیجگاهی هستند و افراد سالم گروه کنترل.

در این مطالعه، چهار الگوی اختلال راه رفتن شناسایی شد: ریتم، سرعت، تغییرات و کنترل حالت بدن. در این بین، تنها تنوع بالا در راه رفتن به عملکرد شناختی ضعیف مرتبط بوده و توانست با دقت 70 درصد، بیماری آلزایمر را شناسایی کند. تنوع در راه رفتن به معنی نوسانات قدم به قدم در فواصل و زمان های متفاوت است که در حین راه رفتن رخ می دهد.

دکتر فدریکو پروچینی فاریا Frederico Perruccini-Faria که نویسنده ی ارشد این مقاله می باشد، می گوید:" این اولین مدرک قابل اعتنا و محکم است که نشان می دهد تنوع راه رفتن یک شاخص مهم برای پردازشهایی ست که در نواحی از مغز رخ می دهند که به هردو نقص شناختی و حرکتی مرتبط هستند. ما نشان دادیم که تنوع بالا در راه رفتن به عنوان یک شاخص برای این نقص عملکرد شناختی-قشری می تواند بیماری آلزایمر را در مقایسه با دیگر بیماری های نورودژنراتیو، شناسایی کند."

هنگامی که نقص عمکرد شناختی-قشری رخ می دهد، توانایی فرد در اجرای چندین وظیفه به صورت همزمان، تحت تاثیر قرار می گیرد، که برای این مورد می توان صحبت کردن حین راه رفتن یا خورد کردن سبزی حین صحبت با خانواده را مثال زد.

داشتن تنوع راه رفتن به عنوان یک شاخص حرکتی برای ضعف شناختی و دیگر انواع اختلالات می تواند به ما اجازه دهد که از ارزیابی راه رفتن به عنوان یک ازمون بالینی به شمار رود که مثلا از بیماران خواسته شود تا از فناوری های پوشیدنی استفاده کنند. دکتر مونترو اوداسو می گوید:" ما تنوع راه رفتن را مشابه با هر گونه رفتار بدون ریتم دیگر می بینیم. کارکنان حوزه سلامت می توانند آن را در بیماران در بیمارستان اندازه گیری کنند، همانگونه که ریتم ضربان قلب را در الکترودیاگرام ها ارزیابی می کنند."