مشاهدات جدیدی در مغز، مبانی پردازش اطلاعات اجتماعی را کشف کرده‌اند.
عصب شناسان در حال ایجاد نمایشی شفاف‌تر از چگونگی پردازش اطلاعات اجتماعی در حیوانات هستند، از شرایط و برتری‌های رقابتی در یک گروه، تا تماس‌ها و ایجاد صداها برای هم نوعان.
عصب شناسان در حال ایجاد نمایشی شفاف‌تر از چگونگی پردازش اطلاعات اجتماعی در حیوانات هستند، از شرایط و برتری‌های رقابتی در یک گروه، تا تماس‌ها و ایجاد صداها برای هم نوعان. مطالعات جدید موش‌ها و مارموزت‌ها ( نوعی میمون کوچک) به ما کمک می‌کند که گستره ای از اختلالات را که با عنوان نقص عملکرد اجتماعی شناخته می‌شوند، درک کرده و همچنین مکانیزم‌هایی که ممکن است رفتار مشابهی در انسان داشته باشند را شناسایی کنیم.
با استفاده از تصویربرداری از عملکرد سلول‌های مغزی، ردیابی فراگیر عصبی، و تصویربرداری PET، امکان مشاهده و ردیابی فعالیت در مغز در حین انجام برهمکنش‌های اجتماعی وجود دارد. از آنجایی که بسیاری از قسمت‌های مغزی در بین پستانداران مشترک هستند، توانایی تصویربرداری از مغز موش در حال پاسخ دادن به محرک‌های اجتماعی، یا دیدن فرآیند پردازش صداها در سطح عصبی، می‌تواند به ما در درک عملکردهای مغز انسان نیز کمک کند. این یافته‌ها به طور خاص مورد علاقه ی محققانی است که در حال مطالعه روی اختلالات یادگیری اجتماعی، مانند اختلال طیف اوتیسم هستند.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که:
بلوکه کردن یا به طور ژنتیکی خاموش کردن گیرنده‌ها برای نوعی خاص از نوروپپتید‌ها، رفتار خشونت آمیز در موش‌ها را کاهش می‌دهد. این امر بیانگر احتمال ایجاد روشی برای درمان افرادی است که دارای اختلالات اجتماعی هستند که خود را به صورت خشونت بروز می‌دهند.
زیرمجموعه ی کوچکی از سلول‌ها در مغز موش، رتبه‌ی اجتماعی و میزان موفقیت در رقابت را در آن‌ها مشخص می‌کند، این امر می‌تواند به ما کمک کند که مکانیزم‌های مبنایی برای رفتار رقابتی و یادگیری اجتماعی را بهتر درک کنیم.
مارموزت‌ها می‌توانند از طریق آوایی همنوعان خود را از دیگران تشخیص دهند. همچنین آن‌ها پاسخ عصبی شدیدتری به افرادِ تنها در مقایسه با جمع‌های چندتایی از خود نشان می‌دهند. پاسخ عصبی پایه نشان می‌دهد که یک یک مکانیزم عصبی مشترک برای درک آوایی بین مارموزت‌ها و انسان‌ها وجود دارد.
مدارهای کنترل کننده‌ی آواها در موش هم به صورت یک بستر وجود دارند و هم از شبکه‌های عصبی کنترل کننده‌ی رفتار عصبی قرض گرفته می‌شوند، که دانش ما درباره‌ی مبنای عصبی ارتباطات اجتماعی را افزایش می‌دهند.
توانایی تمرکز بر قسمت‌هایی از مغز و مشاهده‌ی پردازش ارتباطات یا برهمکنش‌ها با این جزئیات، اطلاعات شگرفی را در اختیار ما قرار می‌دهد. این اطلاعات می‌تواند برای درک آواها و ارتباطات یا رتبه‌ی اجتماعی در یک شرایط رقابتی باشد. محققان در حال ایجاد یک شَما از پردازش طبیعی مغز در حوزه‌ی برهمکنش‌های اجتماعی هستند که موقعیت‌های فراوانی برای طراحی استراتژی‌هایی برای درمان نقصان‌ها و اختلالات موثر بر عملکرد اجتماعی برای ما ایجاد می‌کند.
منبع: مدیکال اکسپرس
نوشته های مرتبط