BrainNet اولین رابط غیرتهاجمی بین مغزی است

دانشمندان دانشگاه کرونل از ابداع اولین رابط غیرتهاجمی بین مغزی به نام BrainNet (شبکه‌ی مغزی) خبر دادند. این رابط، از ترکیب الکترونسفالوگرافی (EEG) برای ثبت سیگنال‌های مغزی و تحریک مغناطیسی مغز (TMS) برای انتقال اطلاعات به مغز، استفاده می‌کند. شبکه مغزی همکاری و حل تکلیف با استفاده از ارتباط بین مغزی را ممکن می‌سازد. در مطالعات اخیر سیگنال‌های مغزی دو آزمودنی به عنوان «فرستنده» بلافاصله با EEG تحلیل می‌شد تا تصمیمشان در رابطه با چرخاندن بلوک پیش از پرکردن خط در بازی مشابه تریس استخراج شود.

سیگنال‌های مغز تفسیر شد.

این اطلاعات از طریق اینترنت به مغز شخص سومی به عنوان «گیرنده» که نمی‌توانست صفحه نمایش بازی را ببیند، فرستاده و تصمیمات از طریق تحریک مغناطیسی لوب بینایی منتقل شد. اطلاعات جمع آوری شد و بر اساس آن فرد گیرنده ‌توانست به کمک رابط EEG تصمیم بگیرد آیا بلوک را بچرخاند یا موقعیت فعلی آن را حفظ کند. در این مطالعه، پنج گروه سه نفره با موفقیت از شبکه مغزی برای اجرای تکلیف تریس با میانگین دقت ۰.۸۱۳ استفاده کردند.

محققان دریافتند با اعمال نویز بر یکی از سیگنال‌های فرستنده (به منظورکاهش اعتبار آن)، گیرنده می‌توانست تشخیص دهد کدام سیگنال دارای اعتبار است و آن را به عنوان ورودی انتخاب کند. محققان باور دارند، توسعه‌ی این مطالعه در آینده احتمالاً ارتباط بین مغزی که امکان حل مسئله‌ی مشارکتی را از طریق مغزهای متصل «شبکه مغزی» برای انسان‌ها فراهم می‌کند، امکان پذیر سازد.

دانشگاه واشنگتن مطالعه بین مغزی را آغاز کرد.

اتصال مغز انسان‌ها اولین بار در سال ۲۰۱۵ در مطالعه‌ای در دانشگاه واشنگتن انجام شد. در آن جا از تکنولوژی‌های تصویربرداری و تحریک عصبی استفاده کردند تا محتوای نورونی از یک فرد را به ارقام تبدیل کنند و این محتوای مجددا کد گذاری شده را به مغز فرد دیگری برسانند تا در یک بازی ۲۰ سوالی به صورت مشارکتی بازی کنند. نویسنده ارشد مطالعه دانشگاه واشنگتن، آندریا استوکو توضیح داد:« زمان زیادی صرف شده تا راهی یافت شود که به واسطه‌ی آن بتوانیم اطلاعات را از مغزمان خارج کرده و از طریق آن با دیگران یا حیوانات از راه‌های رفتار، گفتار و غیره ارتباط برقرار کنیم. این ارتباط فقط از طریق بخشی ازآنچه که مغزمان پردازش می‌کند برقرار می‌شود. کاری که ما انجام می‌دهیم به نوعی بازگرداندن پردازش به یک مرحله قبل است؛ دریافت این سیگنال‌ها از مغز و قراردادن آن در مغز فردی دیگر.»

همانند ارسال اطلاعات، محققان امیدوارند بتوانند حالت‌های مغزی را نیز منتقل کنند. برای مثال، ارسال سیگنال‌ها از یک دانش‌آموز با تمرکز بالا به دانش‌آموزی با مشکلات توجه؛ زمانی که دانش‌آموز سالم در حال توجه کردن است، مغز دانش‌آموز ADHD نیز به طور اتوماتیک در حالت توجه بیشتری قرار داده ‌شود.

منبع: interestingengineering

مترجم: مبینا ترابی، مسئول اخبار شاخه دانشجویی نقشه برداری مغز