واقعیت مجازی (VR) یک تجربه شبیه سازی شده است که از ردیابی وضعیت و نمایشگرهای سه بعدی نزدیک به چشم استفاده می کند تا حسی فراگیر از دنیای مجازی به کاربر بدهد. کاربردهای واقعیت مجازی شامل سرگرمی (به ویژه بازی های ویدیویی)، آموزش (مانند آموزش پزشکی یا نظامی) و تجاری (مانند جلسات مجازی) است. انواع متمایز دیگر فن آوری به سبک VR شامل واقعیت افزوده و واقعیت ترکیبی است که گاهی اوقات به عنوان واقعیت توسعه یافته (extendet reality) یا XR نامیده می شود، اگرچه تعاریف در حال حاضر به دلیل ظهور صنعت در حال تغییر هستند.
تصویر 1 VR
در حال حاضر، سیستم‌های واقعیت مجازی استاندارد از هدست‌های واقعیت مجازی یا محیط‌های چند پروژه‌ای برای تولید برخی تصاویر، صداها و سایر احساسات واقعی استفاده می‌کنند که حضور فیزیکی کاربر را در یک محیط مجازی شبیه‌سازی می‌کنند. فردی که از تجهیزات واقعیت مجازی استفاده می کند قادر است به اطراف دنیای مصنوعی نگاه کند، در آن حرکت کند و با ویژگی ها یا آیتم های مجازی تعامل داشته باشد. این افکت معمولاً توسط هدست‌های واقعیت مجازی متشکل از یک نمایشگر روی سر با یک نمایشگر کوچک در جلوی چشم ایجاد می‌شود، اما می‌تواند از طریق اتاق‌هایی با طراحی خاص با چندین صفحه نمایش بزرگ نیز ایجاد شود. واقعیت مجازی معمولاً بازخورد شنیداری و تصویری را در بر می گیرد، اما ممکن است انواع دیگر بازخورد حسی و نیرویی را از طریق فناوری لمسی نیز امکان پذیر کند.
تصویر 2 دستگاه VR یا واقعیت مجازی آزمایشگاه
با افزایش اخیر هدست های واقعیت مجازی (VR) مقرون به صرفه و با کارایی بالا، پتانسیل نامحدودی برای برنامه های کاربردی از قبیل آموزش، سرگرمی، تناسب اندام و فراتر از آن وجود دارد. همانطور که این ابزار به تکامل خود را ادامه می‌دهد، مشاهده بدون فعالیت کاربر به تهایی می‌تواند نقش کلیدی در تجربه VR مناسب برای رفاه کاربر ایفا کند. حال با ثبت سیگنال های فیزیولوژیکی مانند الکتروانسفالوگرام (EEG) در طول استفاده از یک دستگاه VR، تعاملات کاربر در محیط مجازی می تواند بر اساس وضعیت شناختی کاربر در زمان واقعی تطبیق داده شود. هدست‌های واقعیت مجازی فعلی چارچوبی منطقی، راحت و محجوب برای نصب حسگرهای EEG ارائه می‌کنند.
در یک آزمایش EEG – VR مراحل آزمایش به این صورت است که یک کلاه EEG ابتدا بر روی سر آزمودنی قرار می گیرد و بعد از آن عینک VR نیز گذاشته می شود، در نهایت شخص در یک محیط مجازی قرار می گیرد که در محیط محرک هایی حضور دارند که ما با داشتن لحظه های آن محرک ها در نگاشت مغزی (EEG) ، میتوانیم در لحظه های مد نظر سیگنال EEG را آنالیز کنیم و در اینجا بسته به نوع تکلیف آزمودنی، ما آنالیز های مد نظر مختلفی را میتوانیم میسر کنیم.