محققان مدار مغزی مرتبط با بی فکر (احساسی) غذا خوردن را یافتند

احساسی عمل کردن یعنی بدون اینکه در مورد عواقب انجام کار فکر شود، به افراطی غذا خوردن، افزایش وزن و چاقی همراه با اختلالات روانی مثل اعتیاد به موادمخدر و قمار مرتبط شده است.

تیمی از محققان شامل یک عضو هیئت علمی دانشگاه جورجیا مداری را در مغز شناسایی کردند که میل واهی به غذا خوردن را تغییر می دهد و این امکان را ایجاد می کند که درمان‌هایی برای رفع پرخوری توسعه یابند.

یافته ی این تیم به تازگی در ژورنال Nature Communications منتشر شد.

به نقل از امیلی نوبل "فیزیولوژی مهمی در مغز شما وجود دارد که توانایی شما را برای گفتن نه در برابر بی فکر غذا خوردن کنترل می کند. در مدل های تجربی، شما می توانید این مدار را فعال و یک پاسخ رفتاری مشخص دریافت کنید."

با استفاده از مدل موش، محققان بر زیرمجموعه ای از سلول های مغزی متمرکز شدند که نوعی نوروترنسمیتر در هیپوتالاموس به اسم هورمون غلیظ کننده‌ی ملانین (MCH) تولید می کند.

در حالی که مطالعه ی پیشین نشان داده است که سطح MCH افزاینده در مغز می‌تواند مصرف غذا را افزایش دهد، این مطالعه برای اولین بار نشان می دهد که MCH همچنین نقشی برعکس را ایفا می کند.

او می گوید: ما متوجه شدیم زمانی که سلول های تولید کننده‌ی MCH را فعال می کنیم، حیوانات در رفتار خود نسبت به غذا تکانشی‌ترعمل می کنند.

برای آزمایش محققان موش هایی را آموزش دادند تا اهرمی را به منظور دریافت یک قرص "خوشمزه، با چربی بالا، با قند بالا" فشار دهند. البته، موش باید بین هر بار فشار اهرم 20 ثانیه صبر کند. اگر موش اهرم را زود فشار داد، مجبور می‌شد 20 ثانیه ی دیگر نیز صبر کند.

محققان سپس از تکنیک های پیشرفته استفاده کردند تا مسیر عصبی MCH مشخصی از هیپوتالاموس به هیپوکامپ را، قسمتی از مغز که در یادگیری و عملکرد حافظه درگیر است، فعال کنند.

نتایج نشان می دهد که MCH روی این مساله که حیوانات چقدر غذا را دوست دارند یا به چه شدتی مایل به تلاش برای غذا هستند، تاثیر نمی گذارد. بلکه این مدار روی کنترل مهاری و بازدارنده ی حیوانات، یا توانایی آنها برای امتناع از تلاش جهت به درست آوردن غذا، عمل می کند. فعالسازی این مسیر نورون های MCH رفتارهای تکانشی را بدون تاثیرگذاری بر غذاخوردن نرمال برای کالری موردنیاز یا انگیزه ی مصرف غذای خوشمزه، افزایش می دهد.

دانستن اینکه این مدار، که به صورت گزینشی بر افزایش میل به غذا تاثیر می گذارد، دری به امکان اینکه روزی ما قادر خواهیم بود درمان زیاده خوری را توسعه دهیم، باز می کند که به انسان ها کمک می کند تا بدون کاهش اشتهای طبیعی یا کمتر خوشمزه کردن غذاها، بر رژیم خود استوار باشند!

منبع: پایگاه خبری دانشگاه جورجیا