MRI و تشخیص ارتباط اتصالات مغزی با IQ

به بیان محققان دانشگاه کمبریج، یک تکنیک جدید و نسبتا ساده‌ی نقشه برداری از اتصالات مغز ‌(connectome)، همبستگی‌ای را میان چگونگی اتصال بخش‌های مختلف مغز فرد و هوش وی نشان داده است.

یک تیم بین‌المللی به رهبری دانشمندان دانشگاه کمبریج و NIH نشان داده‌اند که می‌توان با تحلیل اسکن‌های معمول مغزی توسطMRI نقشه‌ی connectome را تهیه کرد. این تیم از اسکنر MRI معمولی 3T استفاده کرده است.

یک اسکنر MRI معمولی یک تصویر از مغز را به دست خواهد داد که با استفاده از آن می‌توان مشخصه‌های ساختاری متعدد مغز را محاسبه و تعیین کرد. محققان نشان دادند که اگر دو ناحیه دارای پروفایل مشابه باشند می‌توان گفت که دارای شباهت مورفومتریک هستند و می‌توان فرض کرد که یک شبکه‌ی متصل هستند.

محققان با استفاده از این شبکه‌های شباهت مورفومتریک (MSNها) توانستند نقشه‌ای را به دست دهند که نشان می‌دهد قطب‌ها (hub) – نقاط ارتباطی اصلی میان نواحی مختلف شبکه‌ی مغزی– چگونه به یکدیگر مرتبطند. آن‌ها رابطه‌ای میان اتصال MSNها در نواحی مغزی دارای کارکردهای سطح ‌بالا – مثل حل مساله و زبان- و همچنین هوش یافتند. آن‌ها رابطه آشکاری میان قطبیت نواحی مغزی سطح بالاتر – به عبارت دیگر، میزان تراکم ارتباط آن‌ها با بقیه‌ی شبکه – و IQ فرد یافتند. این مساله در صورتی معنادار است که شما قطب‌ها را محل تبادل اطلاعات در مغز بدانید– هر چه ارتباطات قوی‌تر باشد، مغز در پردازش اطلاعات بهتر عمل می‌کند.

IQ شرکت کننده‌ها متفاوت بود و MSNها 40 درصد این تفاوت‌ها را تشکیل می‌دادند – به بیان محققان، این امکان وجود دارد که داده‌های چندوجهی با رزولوشن بالا که توسط اسکنر 7T به دست می‌آید بتواند حتی بخش بزرگ‌تری از تفاوت‌های فردی را تشکیل دهد.

آن چه که از این مساله نمی‌توان برداشت کرد این است که منشاء این تفاوت دقیقا کجاست، چه چیزی برخی مغزها را پر اتصال‌تر از بقیه می‌سازد؛ ژنتیک؟ یا آموزش و تحصیلات؟ این ارتباطات چگونه در طی رشد تقویت یا تضعیف می‌شوند؟

این مساله می‌تواند منتهی به ارزیابی IQ با استفاده از اسکن‌های مغزی و نه آزمون‌های IQ شود.

منبع: تکنولوژی نتورکز