نشانگرهای عصب‌شناختی مغز ممکن است خطر ابتلا به اختلالات روان‌پریشی را تشخیص دهند

محققان دانشگاه میسوری برای یافتن نشانگرهای عصب‌شناختی در مغز انسان از اسکن‌های MRI مشابه تصویر بالا استفاده کردند. این نشانگرها می‌توانند برای تشخیص افرادی که در معرض خطر ابتلا به اختلالات سایکوتیک قرار دارند و برای آگاهی از زمانی که این خطر ابتلا با موفقیت درمان شده است، مورد استفاده قرار گیرند.

برای افرادی که ممکن است تماس خود را با واقعیت از طریق ابتلا به اختلالات روان پریشی مانند اسکیزوفرنی از دست دهند، کمک در راه است.

افرادی که ممکن است چیزهایی را ببینند و بشنوند که در آن لحظه وجود ندارند، ممکن است علائم سایکوز را داشته باشند که به عنوان اختلالات سایکوتیک یا روان‌پریشی شناخته می‌شوند. حال، محققان دانشگاه میسوری نشانگرهای عصب شناختی را در مغز انسان یافته‌اند که می‌توانند برای تشخیص افرادی که در معرض خطر ابتلا به اختلالات سایکوتیک قرار دارند و برای آگاهی از زمانی که این خطر ابتلا با موفقیت درمان شده است، مورد استفاده قرار گیرند.

جان کرنز، استاد روان‌شناسی بیان کرد: «اختلالات سایکوتیک مانند اسکیزوفرنی اغلب مادام العمر هستند و افراد مبتلا را ناتوان می‌کنند. این اختلالات هزینه‌های بهداشت عمومی و اجتماعی سنگینی دارند که از سرطان نیز بیشتر است. هدف عمده‌ی تحقیق اخیر ما، فهم ماهیت خطر ابتلا به سایکوز است تا بتوانیم از سال‌ها رنج بردن پیشگیری کنیم».

طبق گفته‌ی محققان، اختلالات سایکوتیک با افزایش سطح دوپامین –ماده‌ای شیمیایی که توسط سلول‌های عصبی ازاد می‌شود- در یکی از مناطق مغز به نام جسم مخطط (استریاتوم) همراه‌اند. این منطقه بازخورد مثبت در برابر منفی را برای یادگیری پردازش می‌کند که اغلب به شکل گیری افکار و اعمال افراد براساس آنچه که در گذشته تجربه کرده‌اند، منجر می‌شود. بنابراین، محققان پیشنهاد می‌کنند که اختلالات سایکوتیک بازخورد اشتباه در یادگیری را شامل می‌شوند که افکار و ادراک اشتباه در فرد را برانگیخته می‌کند. با این وجود اندازه گیری سطح دوپامین افراد گران و آسیب زا (تهاجمی) است و برای درمانگری بالینی روزمره امکان پذیر نیست. در این مطالعه جدید محققان MU در مرکز تصویربرداری مغز MU از MRI استفاده کردند و شواهدی از اختلال عملکرد جسم مخطط در افرادی که در معرض خطر ابتلا به اختلالات سایکوتیک قرار داشتند، پیدا کردند.

کرنز بیان کرد: «این اختلال عملکرد بیشتر هنگام اجرای تکلیفی که مستلزم یادگیری از بازخورد مثبت و منفی است، مشهود می‌باشد. برای مثال متوجه شدیم خطر ابتلا به اختلالات سایکوتیک افزایش فعالیت جسم مخطط برای بازخورد مثبت را شامل می‌شود، و بازخورد منفی کاهش فعالیت در همان ناحیه مغزی را دربر دارد».

محققان باور دارند که این الگوی فعالیت، علائم اختلالات سایکوتیک را توضیح می‌دهد. برای مثال، فعال سازی ناشی از افزایش بازخورد مثبت ممکن است باعث شود مفروضات فرد واقعی‌تر از آنچه هست به نظر برسد، در عین حال فعال سازی ناشی از کاهش بازخورد منفی می‌تواند باعث شود فرد با احتمال کمتری از افکار منفی خود دست بکشد. گروه تحقیقاتی در آینده تحقیقاتی را انجام خواهند داد تا میزان درستی پیش بینی MRI برای خطر ابتلا به اختلالات سایکوتیک را مورد آزمون قرار دهد و بررسی کنند که مداخلات درمانی پیشگیرانه می‌توانند اسکن‌های MRI را «هنجاریابی» کنند یا خیر. آنها امیدوارند تحقیقاتشان به پیشگیری از اختلالات سایکوتیک کمک کند، زندگی میلیون‌ها فرد را ارتقا دهد و هزینه‌های بهداشت عمومی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

این مطالعه با عنوان "فعالیت عملکردی مرتبط با جسم مخطط، حین یادگیری بر پایه پاداش در مقابل تنبیه در زمینه خطر ابتلا به سایکوز" در مجله Neuropsychopharmacology منتشر شد.

منبع: medicalxpress